Hoe eigenaardig het geheugen van een mens in elkaar zit.

Al heel veel jaren bel ik Luc en Zoneke door een druk op een knoppeke op mijn telefoonscherm. En toch kon ik op een formulier bij Sunparks -wie ze moeten verwittigen bij eventueel noodgeval- zonder verpinken noch opzoeken Zonekes telefoonnummer invullen.

Nog zoiets? Zo heb ik mijn geheugen zorgvuldig alle nummerplaten van auto’s opgeslagen die we ooit hadden, om dan ineens zo een 4 jaar geleden, bij het invullen van gegevens voor de ferry, tot de conclusie te komen dat ik die van onze huidige auto niet kende. Dat is, zoals gezegd, ondertussen vier jaar geleden, dat is drie jaar geleden en neen, het is geen twee jaar geleden al kende ik ze toen ook niet.

Drie jaar geleden heeft Luc ze op een fiche geschreven, waarvan ik nadien een bladwijzer maakte, die nu niet meer tussen een boek ligt, maar altijd in de reismap zit. Overbodig, dat wel, want ondertussen zit ze ook stevig opgeslagen.

Misschien kon ik vroeger mijn geheugen beter klasseren.