Iedereen kent waarschijnlijk wel het gedicht “De tuinman en de dood1” van Pieter Nicolaas van Eyck. Wie het niet kent kan het hier gaan lezen.
Volgens het gedicht kan je het noodlot niet ontlopen.
Of dat zo is of niet kan je niet echt bewijzen aangezien je nooit weet hoe de situatie in andere omstandigheden zou lopen.
Ik dacht eraan toen ik las dat Thibaut Dochy bekend maakte dat hij stopt met koersen2 wegens te gevaarlijke situaties.
Op ongeveer hetzelfde tijdstip las ik van drie vrouwen die omkwamen toen een klif was ingestort in Encinitas (Californië) waar enkele dagen later werd gemeld dat die drie vrouwen daar waren om de overwinning van één van hen op borstkanker te vieren3.
Zonder roekeloos te zijn -ik ga echt geen koorddansen boven de Niagara watervallen- ga ik nu toch geen dingen laten waar enig risico aan verbonden is. Want dan denk ik dat ik ook gewoon bij het naar buiten stappen een dakpan op mijn hoofd kan krijgen. Of zoals men vroeger zei dat het bed de gevaarlijkste plaats is, want daar sterven de meeste mensen.
Kan je het noodlot ontlopen? Is dat de toegang tot het eeuwige leven? Ik denk het niet.
Soms denk ik wel eens dat ik wel zo willen weten hoeveel tijd ik nog heb, meestal liever niet.
____________________1 Wikipedia
2 Het Laatste Nieuws
3 Het Nieuwsblad
Matroos Beek
Dat gedicht heb ik nog uit het hoofd moeten leren en voordragen op school. Het is me ook altijd bijgebleven.
Het is maar best dat we het niet weten… het is toch de kwaliteit van leven die telt. En het leven in het nu. Hopelijk zonder veel onredelijke angsten.
ms
In het eerste middelbaar …
Als je zeker was dat je lot vastligt zou je nooit meer bang moeten zijn voor wat dan ook.
Je moet ook niet gaan uitdagen natuurlijk.
Matroos Beek
Ja precies, ik vond dat maar een griezelig gedicht als kind.
ms
Griezelig niet, maar overdenker die ik was heb er toch wel enkele dagen mijn kinderkop over gebroken.
Suske
Dit doet me denken aan dat ongeval met die MIG in Bellegem lang geleden. De zoon wou niet mee op boodschappen en zou nog wat in bed blijven.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Vliegtuigongeluk_bij_Kortrijk
Je zal maar pech hebben.
ms
Dat heb ik nog geweten én onthouden. Het trof me toen omdat we het nieuws hoorden net toen wij terug thuis kwamen van boodschappen doen.
Je mag er niet bij stilstaan maar een Russische vlieger die jouw huis uitkiest om neer te storten …
Bertie
Het gedicht kende ik maar was het vergeten. Wij hoefden het niet te lezen.
Een prachtige en humoristische uitleg van de noodlot dat niet te ontlopen is.
Ik probeer zo’n beetje de middenweg aan te houden op dat gebied, het lot niet uitdagen maar ook niet krampachtig binnenblijven
Bertie
ps Jammer dat de verbeteringsfunctie niet meer werkt. Of ligt het aan mijn laptop?
ms
Ik heb die terug aan gezet. Ik had dat uitgezet omdat mijn smileys uit het verleden weer vraagtekens worden, maar ik kan niet nagaan of het nu werkt aangezien die welke ik nu plaats er wel goed uitzien.
Maar goed dat je het zegt, ik dacht dat niemand dat gebruikte.
Bertie
Je bent niets verplicht hoor.
Ik verbeter vaak typefouten, of fouten van toetsen die niet aanslaan.
ms
Jawel, ooit vond ik dat handig en installeerde de plugin, maar met plugins moet je dus oppassen. Als die niet geupdate worden kan het zijn dat ze andere dingen gaan verstoren.
Dus als iets niet functioneert zoals het moet, moet je eerst alle plugins uitschakelen om te zien of het dan opgelost is. Of het opgelost is weet ik dus niet aangezien ik niet in het heden kan controleren.
Ik had eigenlijk al een logje geschreven over die smileys maar dat staat daar en wordt -vooralsnog- niet gepubliceerd, ik vind het maar duf.
ms
Normaal leven dus. Dat doen wij ook.
Anna berg
Niet mijn favoriete gedicht. ? Ergens ben ik wel bang voor het lot. Ik zal het niet tarten.
ms
Wat is tarten? Je kan dingen doen die een ander als gevaarlijk ervaart maar die, omdat je weet hoe het werkt, niet echt gevaarlijk zijn.
Zoals gezegd, gewoon buitenkomen op het verkeerde moment kan ook zware gevolgen hebben.
Meestal sta ik er gewoon niet bij stil. Maar er zijn wel dingen die ik niet ga doen.
elsje
Het gedicht vond ik als kind best creepy.
Nu ik het opnieuw lees is het ook een zwart soort humor die mensen wakker schud.
En dat noodlot, tja dat ontloop je niet hoezeer je je best ook doet.
ms
Het gebeurt dikwijls dan met met de vinger wijst met een ongeval of zoals met die kliffen.
Er is -bij manier van spreken- een verschil tussen op een klif gaan wandelen en op de rand gaan staan.