In de loop der jaren heb ik zo wel meerdere bestemmingen gehad die ik zou willen zien. Zo was er Egypte, dat idee voerde ik zo een 17 jaar geleden af. De reden? Een goede.

Ierland? Daar zou ik vooral in mijn jongvolwassen tijd naartoe gewild hebben. Dat stierf een stille dood, ik weet zelfs niet meer wanneer of hoe.

Later had ik dan weer andere ideeën waarvan ik me realiseerde dat ze niet haalbaar waren. Het Rode Plein zou nu wel kunnen, Broer was er de week voor wij vertrokken.

De Taj Mahal, wel ja, daarover las ik eens dat je in groep binnen mocht, de gids volgen en in groep buiten. Niks voor mij dus als ik moet kijken waar men zegt dat ik moet kijken en als we in een rijtje, twee aan twee en handje geven …

De Sixtijnse kapel stond niet op mijn lijst maar ergens heb ik altijd wel het gedacht gehad dat ik ze zou zien. Die werd afgevoerd om dezelfde reden als de Taj Mahal.

De drie Schotse kastelen kwamen later pas op de proppen, ergens samen met Bled. Wat ik in Schotland ook wou zien was Glenfinnan. Daar waren we vorig jaar … alleen was het er pokkedruk, was er geen parkeerplaats en ging mijn toen nog korte haar rechtop staan, steigerde Luc en de auto deed mee. “Rijden en wegwezen” zei ik. De auto sputterde niet tegen, Luc ook niet.

Bled dus. Waarom wou ik nu naar Bled? Wat had die plaats voor bijzonders? Op de foto die ik zag had ik het gevoel gehad of Bled iets lieflijks had, iets feeëriek … maar een foto kan je ook bedriegen.

Die zaterdagmorgen stapten we richting meer, naast de drukke invalsweg die afboog naast het meer. En toen … ja, ik word stil als ik iets mooi zie, als ik zie waar ik voor gekomen ben, sprakeloos kan ik dan zijn, in die mate dat Luc vroeg: “Wat is er?”

Het meer van Bled is één van de weinige plaatsen waarvan ik vind dat de mens iets waardevols heeft toegevoegd aan de natuur, niet omwille van de aard van het kerkje, maar omdat het geheel zo sfeervol is.

Ik twijfelde niet meer of het goed was geweest om er naartoe te gaan, ik wist dat het wel een goed idee was geweest. Hadden we dat niet gedaan zou het altijd een vraag gebleven zijn. Al bij al waren we blij dat we er waren. We waren het wel eens dat, nu we Bled hadden gezien, het daar een eenmalige vakantie zou zijn.

Ik weet niet meer hoeveel dagen later we de eerste keer: “Als we de volgende keer terug komen” hebben gezegd. Twee?

Meer foto’s