Eigenlijk had ik al halvelings gezegd dat ik nog wat over de volksverhuizingen zou vertellen.

Eigenlijk is het heel erg simpel: we hebben elk een reiskoffer, een eendagskoffer en een wandelbak, meestal ook nog vervolledigd met zwemgerief en reserve.

Daar komt bij: mijn fototoestel en toebehoren, Luc zijn filmgerief.

Ik neem ook nog een beautycase mee, dat heeft Luc niet … nodig.

Daar komen nog de tas met beddengoed en de gele bakken bij. Dat zijn twee gele plastic picknickmanden die ik jaren geleden aanschafte.

In de ene zitten zaken die je nodig kan hebben als je een huisje huurt zoals zjatten -aangezien ze in die huisjes meestal kopjes voorzien en ik niet uit vingerhoeden drink, een flesje handwasmiddel, wat afwasmiddel, …

In de andere komen etenswaren die je ter plekke niet gaat kopen. Je kan het wel maar ik zie me nog geen kilo zout gaan aanschaffen om even bij het ontbijt een snuifje op mijn ei te strooien. Zo is er wel meer: kaneel voor op mijn honing, candico siroop voor bij mijn banaan, …

Over wat we aan kledij meenemen vertelde ik al: gewone gemakkelijke kleren zoals jeans en sweaters/T-shirts, lamzakkleren om op de zetel te hangen, wandelkleren en madammekleren.

Vraagt Luc toch één van de voorbije dagen: “moeten we nu ook paardenkleren gaan voorzien?”

Ik heb niet geantwoord, heb enkel met mijn hand ergens ter hoogte van mijn voorhoofd een beweging gemaakt.

Maar ik bedacht toen dat ik toch wel de blauwe werkmanssalopette had meegenomen en me ergens in september een paar katsjoe botten had gekocht in de Kringwinkel.