Zoek
Nu corona bijna uit de weg is wordt de schade alleen maar voelbaarder. Het is niet plezant om zeggen dat wat ik ooit plezant vond niet plezant meer is.
Waar we vroeger in de auto stapten om verre bossen te gaan verkennen, blijven we nu hier bij ons in het veld en dat heeft niet enkel met de prijs van de naft te zien.
Waar we vroeger ons hand niet omdraaiden om een toertje Kringwinkels te gaan doen die niet bij ons eigen Hageland behoorden heb ik daar nu geen zin meer in.
Waar we vroeger af en toe bij Broer en Lucs zus passeerden denk ik nu: “Laat maar” maar dat heeft dan weer met mijn slecht horen te maken. En ik bedenk dan dat we nu toch ook weten hoe het hen gaat.
Er zijn nog plezante dingen om doen: haken is best een toffe tijdsbesteding, lezen is dat zeker, bloggen is een uitlaatklep, gaan wandelen is ontspannend al is het dan een moetje omwille van de artrose.
Maar dan sla ik boeken dicht waarin maar weer een meisje/vrouw verdwijnt, waar ik weet dat ze enkel meedoen om te verdwijnen en die boeken rollen met dertien in een dozijn van de persen. Echt wel lopende-bandwerk.
Bloggen over mislukte koekskes en vastgelopen cijferslotjes omdat ik het niet wil hebben over wat in de gazetten staat te lezen? Ach ja, de gazetten staan vol met dingen waar ik het niet wil over hebben, dan moet dat zeker niet op het blog … en ook niet in de reacties.
En het wandelen? Ochot! Daar hebben ze het ook gevonden. Of beter: ik vind ze … de dode dieren. Na de reiger aan de hoogspanning en daarna de haan in de kant zag ik de voorbije week nog een -ik denk- reiger, maar een gans is ook mogelijk. Slachtoffer van Eunice? Of van jagers die op ganzen jagen. Wie zal het zeggen.
Alleen: dat vinden, vind ik nu ook niet plezant.
Ge kunt niet geloven hoe vaak ik verzucht: “Ik wou dat er eens iets plezant gebeurde”.
Is nu alles kommer en kwel? Ach bah neen, maar er zijn zo van die momenten. Er staan nog wel enkele toffe zaken op het programma waar ik het ten gepaste tijde wel zal over hebben. Maar bij het schrijven dezes denk ik enkel: “Als er maar weer niks tussenkomt”.
Matroos Beek
Als er maar niks tussen komt, je zegt het. Dat weerhoudt ons ook om reizen of uitstappen op langere termijn nu al te plannen. We weten niet wat ons te wachten staat deze dagen. Geniet van de kleine dingen, pluk de dag.
ms
Dat proberen we. Gelukkig is er het wandelen en gelukkig zijn er boeken.
Wij hebben drie reizen op het programma staan, maar die kunnen we nog steeds opzeggen. Maar de CenterParcs in maart die is betaald maar dat is dan weer gewoon in de Eifel.
Eigenlijk moet je jezelf overtuigen om iets plezant te gaan doen want anders verzand je …
Suskeblogt
Het spontane is weg uit ons leven door de corona en al die regels errond. Het zal nog een tijd duren vooraleer we ons terug vrij voelen.
ms
Het spontane is al langer weg, maar het plezier dat ik in sommige dingen van vóór corona had is ook weg. Precies of het allemaal zo overbodig is.
Gelukkig blijven er de nóg kleinere dingen om van te genieten.
Bertie
Onze leeftijd speelt ook mee, we verliezen beetje bij beetje onze spontaniteit.🙄
ms
De spontaniteit kan deels aan de leeftijd te wijten zijn maar de tegenzin is zeker niet te wijten aan een gebrek aan spontaniteit.
Het heeft met een zekere somberheid te zien. Efkes van de zon gaan snoepen, dan zal het misschien over gaan.
Bertie
Dan kun je ni je hart ophalen.😊😊
ms
Deed ik. 😉
Bertie
…nu…
elsjeveth
Gisteren toch een plezante gebeurtenis. Het wielerseizoen van start onder een helderblauwe voorjaarslucht en een ontketende Wout die met de medaille er vandoor fietste.
Het begin van een beloftevol seizoen
ms
Gisteren hebben we niet gekeken, we waren niet thuis. Nu wel. Kuurne-Brussel-Kuurne.
elsjeveth
Ik ben content dat het seizoen weer van start is gegaan. Voelt een beetje als nieuwjaar
ms
Het voelt echt wel aan als eindelijk normaal. Toch maar voorzichtig optimistisch zijn.
elsjeveth
Wij voelen dat ook zo