Zoek
Dat Corona heel wat heeft aangericht, hoef ik waarschijnlijk niet meer te vertellen. Dingen zijn veranderd, herinneringen vertroebeld en mijn tijdsbewustzijn heeft er ook aan ingeboet.
Waar ik veelal, bij het zien van oudere logs denk: “Is dat ook zo lang al geleden?” dacht ik de voorbije week, bij het lezen van het artikel, het omgekeerde, namelijk: “Is dat nog maar een jaar?”
Kringwinkel Plus in Landen viert zijn éénjarig bestaan op vier september1 en daarom gaan ze die zondag openen. Of ik er zal zijn, is nog zeer de vraag.
____________________1 Het Laatste Nieuws
petergreyphotography
Dat herken ik wel, dat van dat tijdsbesef. Vooral tijdens de eerste lock down heeft het me veel moeite gekost mijn rusteloosheid en ook wel boosheid kwijt te raken, of beter: het min of meer te verdragen. Ik dacht toen ook: ik hoop dat ik nooit in de gevangenis terecht kom. Toen het leven stilstond stond ook de tijd stil. En toch, gek genoeg, was het ook zo weer voorbij. Een razendsnelle onbeweeglijke tijd.
ms
De coronaperiode voelt wat aan als een breuk in de tijd.
Ook is er een enorm groot verschil tussen onze leefwereld vóór corona en de huidige.
Net of we door een deur in de tijd in een andere wereld terechtgekomen zijn.
Suskeblogt
Corona heeft het beeld van de maatschappij aardig veranderd. Ook het tijdsbesef is niet meer wat het voordien was. Nu ik op pensioen ben is mijn tijdsbesef nog meer veranderd. Niets is zoals het voor corona was.
ms
Ik begin zo mijn draai weer wat te vinden t.t.z. terug plezier te vinden in dingen die door corona waren stil gelegd en eigenlijk heeft die lichte besmetting daar wat aan bijgedragen.
Bertie
Dat de tijd ongrijpbaar is, is ook mijn ervaring. Al langer.
Toch zakt corona een beetje weg, ik kan het niet meer zien als een specifieke grens.
ms
Ik dus wel. Een breuklijn met een scherpe beginrand waarvan het einde nu zachtjes aan vervaagt.
Matroos Beek
Herkenbaar gevoel.
marieclaire
Och, ik heb het gevoel dat die hele periode er niet is geweest.
ms
We zijn gewoon twee jaar kwijt, een blanco zone die nooit ingevuld werd en een hoop tijdverlies in alles wat we nog wilden doen.
marieclaire
Zelfs dat gevoel heb ik niet. We staan wel vaker in de overlevingsmodus.
ms
Overlevingsmodus? Dat is de periode van jaren geleden, toen ik het gevoel had dat ik met een te lichte kano, een te zware vracht en zonder roeiriemen een wildwaterrivier afging.
Vechten om te overleven.
Haba
Hoe ouder je wordt hoe sneller het lijkt te gaan. Nu is dat natuurlijk wel logisch want voor een kind van twee jaar is een jaar de helft van zijn leven en voor iemand van zestig is een jaar maar een zestigste deel van zijn leven. Maar toch tjonge voor we het weten is het alweer herfst, en het lijkt net of de zomer nog maar net is begonnen. Dus het ligt niet aan corona dat alles zo snel lijkt te gaan. En gedwongen even niets te kunnen doen is misschien wel een goed rustpunt in deze hectische tijd.
ms
Dat is het “normale” gevoel van tijd die vliegt.
Tijdens corone vloog hij ook maar hij was leeg en inhoudloos, waardoor wat wél gebeurde een heel ander tijdsgevoel kreeg.