Zoek
Het is al meerdere jaren geleden maar ik weet wel nog dat het me verwonderde toen ik mensen zag met skistokken maar zonder ski’s maar ook zonder sneeuw. Later doken die ook in onze contreien op en probeerden enkele van deze wandelaars er me van te overtuigen dat het gemakkelijker wandelen was.
Ik vond ze niet nodig en zei dat ook, maar -owee- zij ook niet, wat dacht ik wel. Het was beter voor het evenwicht en ook om over rotsen te lopen. Ik vond ze nog steeds niet nodig.
Het geraakte ingeburgerd en werd Nordic Walking genoemd. Ik vond het niks voor mij en vroeg -en vraag- me -nog steeds- af waarom iedereen me toch wil overtuigen over het nut ervan.
Nu kwam het zelfs in de media te staan en weer voelde ik -bij het lezen- die zachte duw om ertoe over te gaan. Het zou beter zijn voor je kniegewrichten1 maar weer denk ik dat het vooral beter is voor de verkopers van die stokken.
En bovendien … waar moet ik mijn fototoestel dan laten?
____________________1 Het Nieuwsblad
Matroos Beek
Ik heb ze voor het eerst gebruikt toen we gingen wandelen in Ierland. De grond was vaak heel oneffen en we moesten heel veel stijgen. Toen heb ik toch het nut ervan gevoeld. Ook in Noorwegen hebben we bij het beklimmen van een berg de stokken weer gebruikt. Maar aan één heb ik eigenlijk genoeg ter ondersteuning. Het is dus niet echt Nordic Walking wat we doen, het is eerder de stok gebruiken om ons te ondersteunen op moeilijk begaanbaar pad.
Matroos Beek
En dat kan uiteraard met om het even welke stok.
ms
Natuurlijk niet. Er zullen wel stokken in de vrije natuur te vinden zijn die voldoen, maar dat blijft altijd een risico. Dan ben je inderdaad beter af met bestudeerde hulpstokken.
ms
Als we stijgen heb ik er eigenlijk ook nog geen nood aan gehad, één of twee keer uitgezonderd.
Een paar keer in een erg steile afdaling ook wel, maar daar ben ik achterstevoren afgekomen.
Het betrof bij zowel stijgen als afdalen wel erg korte stukken. En dan los ik het liever zo op dan constant ook nog een stok of ander hulpmiddel te moeten meezeulen.
Misschien verandert dat ooit nog wel, maar voorlopig nog niet.
MyriamC
Ik heb ze deze winter gebruikt bij het wandelen in Beieren. Ik had toch minder moeite om boven op de berg te geraken. En minder schrik om te vallen.
ms
Ik ga naar boven op mijn eigen tempo en dat is blijkbaar niet traag als ik Luc mag geloven.
En schrik om te vallen? Dat heb ik eigenlijk niet. Ook niet die keer in de Eifel toen we op die ijsgang die berg af moesten.
Als het echt té geworden zou zijn, zou ik er wel met behulp van mijn zitvlak af gekomen zijn.
MyriamC
Mijn zicht is slecht. Daarom schrik om te vallen.
ms
Dat begrijp ik best. Ik heb dat dus met autorijden, al is dat slecht horen wel de grootste oorzaak. Ik zou het eerder “onzekerheid” noemen.
meninggever
Vroeger liepen mensen in het Nederlandse Valkenburg vaak met speciaal daar gemaakte wandelstokken. Liefst met metalen plaatjes er op gespijkerd van de plekken waar ze doorheen waren gekomen. Die andere stokken zie ik ook vaak, vooral bij oudere mensen, en ze lijken me hoogst oncomfortabel…Maar dat is persoonlijk…
ms
Voorlopig vind ik dat ook … maar zeg nooit “nooit”.
bertjens
O ja, plotseling zag je ze. Schoonzussen zwoeren erbij.
Misschien hebben ze het nodig voor de balans, ik weet het niet.
elsjeveth
Het was een tijdje geleden een hype. Ik ben er nooit aan begonnen eerlijk gezegd.
Zonder andere wandelaars te beledigen, maar ik vind het zo…, ja hoe eigenlijk, zo streng staan…dat gewandel met de stokken.
ms
Ieder moet dat voor zichzelf uitmaken natuurlijk, maar ik vind het niet direct een echt hulpmiddel.
Suskeblogt
Voorlopig heb ik die stokken niet nodig. Wie weet in de toekomst ?
petergreyphotography
Voor wandelen in bergachtige streken kan ik me er iets bij voorstellen, hoewel ik zelf er nooit nood aan heb gehad. Op het vlakke begrijp ik niks van die stokken.
ms
Ik dus ook niet.
Ieder moet dat natuurlijk voor zichzelf uitmaken, maar ik kan er echt voor mezelf het nut niet van inzien.