Dan zijn nu die beloofde recensies aan de beurt.

De eerste betrof een plots probleem met de oplaadkabel van mijn telefoon. Ondanks dat Luc dezelfde heeft en ik er ene in de auto heb liggen wou ik dat ook zo houden en wou dus een nieuwe er bij.

Zodoende googelde ik de lokale Action en las verbaasd hoe dat filiaal werd afgebroken met echt schrikwekkende recensies over onbeschofte winkeluitbater en tal van negatieve ervaringen.

Ik liep er met de schrik binnen, zocht de kabel, ging even uit de weg voor een erg jonge winkelmedewerker met brede kar die me erg vriendelijk bedankte, trok mijn onbeschoftwerend harnas en begaf me schoorvoetend naar de kassa, waar een man met een -inderdaad- niet glimlachend gezicht die kassa bemande. Ik zei “goeiedag”, dat doe ik altijd. Hij knikte, rekende de kabel, noemde het bedrag, ik betaalde.

Was hij onbeschoft? Nors? Onvriendelijk? Neen. Hij deed “gewoon”. Dat van dat niet-glimlachend gezicht heb ik zo geschreven omdat ik dat ook heb. Hoe vaak werd me al gevraagd of ik niet kan lachen of waarom ik boos ben. Omdat ik nu eenmaal zo geboren ben natuurlijk.

De tweede was iets of wat gelijkaardig. We wilden kasteelbier 0,0%, nadat we dat in het Bierkasteel hadden geproefd. Ik googelde en vond het in een lokale Carrefour en las verbaasd hoe dat filiaal werd afgebroken met echt schrikwekkende recensies over onbeschofte winkelmedewerkers en tal van negatieve ervaringen.

Het rek was leeg. Een erg vriendelijk jonge medewerker is dat bier voor ons in de opslag gaan halen.

Aan de kassa was het gewoon hetzelfde verhaal als hierboven. Een begroeting, het vermelden van het bedrag en wij die betaalden.

Wat willen de mensen eigenlijk nog meer? De rode loper?