Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

De opgelegde snelheid

Klein Amke was gek op boekjes. Boekjes om te kijken, boekjes om uit voor te lezen.

mske dacht dat Amke ooit wel een boekenmie zou worden als ze kon lezen.

Dat viel tegen. In het eerste leerjaar was Amke begeesterd om te leren lezen en toen begon het. Ze moest van school uit verplicht lezen want ze las wat te traag. mske haalde haar schouders op. Altijd die druk op kinderen leggen, dat vindt ze namelijk verkeerd. Maar ja, als de school dat zegt, dan doe je dat natuurlijk.

Avond aan avond las Amke haar drie bladzijden uit een boek en ze zuchtte. Weet je hoe lang dat geduurd heeft dat verplicht lezen? Een maand. En toen las Amke wel snel genoeg maar ze las gewoon niet meer want ze had blijkbaar de nodige tegenzin opgebouwd.

Ze was blij met boeken maar ze zette ze, nieuw en ongelezen, bij de andere.

Vorige vakantie kreeg ze een boek en ze zette het ook, nieuw en ongelezen, bij haar andere boeken. Maar nu is er een variant. Twee weken geleden lag het boek beneden en er stak een bladwijzer in, halfweg. Voor haar verjaardag vroeg Amke nog een boek van deze schrijfster, want die las ze graag.

Donderdag stapte mske bij Amke binnen en ze zag het gloednieuwe boek dat Amke met een zucht van verrukking opensloeg terwijl ze zei: “kijk oma, mijn tweede boek”. Het andere bleek uit te zijn. Het zijn geen dunne boekjes, het zijn boeken die geschreven zijn voor negenjarigen maar Amke leest ze aan een snel tempo en zit er, op elk vrij momentje dat ze heeft, met haar neus in.

Straks komt ze naar hier, maar ze heeft wel gezegd dat ze haar boek meebrengt.

En weet je wat ik nu denk? Dat ze daar in die school met dat verplicht lezen meer onheil aangericht hebben dan een kind aan haar eigen tempo in het lezen te laten rollen.

Als ik van de trap kom, zo net voor mskes voeten, zegt ze: “maar allee Sloef, laat me dan door”. Ze zegt ook niet dat ik extra drie keer de trappen moet doen om het wat sneller te kunnen.

Previous

Thuis: een gevaarlijke bestemming

Next

Mis poes!

9 Comments

  1. Sjee..ik wist niet dat er een verplicht tempo in lezen was! Zonde hè..bijna het plezier erin verpest door zoiets..gelukkig zijn er altijd nog goede schrijvers/-sters die dat plezier weer terug kunnen brengen..voor échte lezers dan..kinderen die absoluut niet graag lezen, van zichzelf al niet, krijgt niemand eraan!
    Heb gisterenavond m’n boek van Jodi Picoult dat ik in de vakantie begonnen was, uitgelezen..het was te mooi om te laten liggen tot de meivakantie!

  2. Ik had als kind altijd geluk met het lezen. Ik las heel erg graag en zat ook altijd op het hoogste niveau. Wij waren naargelang hoe goed we konden lezen opgedeeld in groepen (druifjes, citroentjes,…) en zo werd er dan per groep tijdens de schooluren specifiek geoefend naargelang de noden van die groep.

  3. ms

    Onnozele prietpraat vind ik dat. Als je goed kan lezen, kan je goed lezen, hoe snel of hoe traag je het ook doet. Het is gewoon een reden zoeken om iemand een opmerking te kùnnen maken.

    Het is ook nooit goed. Tegen mij zegden ze dat ik niet alles las, gewoon omdat ik zo snel kon lezen. Anderzijds at ik dan weer niet rap genoeg. Ik lees nog altijd snel en ik eet nog altijd traag.

    En dan kreeg ik ooit een 0 voor een Franse boekbespreking omdat het boek boven mijn niveau zou gelegen hebben. Boven het hunne waarschijnlijk.

    Ik vraag me eigenlijk af waarom een ander altijd de snelheid moet bepalen waarop een mens/kind iets moet doen.

  4. Ik vond klassikaal voorlezen een ramp, dat omstebeurt een paar zinnetjes..niet omdat ik het zelf niet goed kon, maar omdat ik het zo vervelend vond voor de kinderen die dat echt niet goed konden…denk ook dat dat die kinderen niet hielp er meer plezier in te krijgen. Maar naar het tempo werd niet gekeken..dat mocht je in die tijd gelukkig nog zelf bepalen.

  5. Tiens, had je dezelfde Franse leerkracht?
    Gelukkig is het met dat leesplezier van Amke toch nog goed gekomen! Super

  6. Ja zo kun je het plezier in lezen wel kapotmaken.En meestal zijn het ook niet de leukste verhalen die ze moeten lezen.Het jongste kleinkind had een hekel aan lezen omdat hij niet zo snel was als de andere kinderne in de klas.Ik heb hem aan het lezen gekregen door eerst zelf voor te lezen en als hij al wat kon lezen bleef ik voorlezen tot hij zelf voorstelde om elk een bladzijde te lezen.En de boekjes van Annie Schmidt zijn daar echt voor geschikt.Gelukkig heeft hij zijn leesachterstand bijgebeend.

  7. ms

    Amke had geen leesachterstand. Ze raffelde alleen haar woordjes niet af en dat vonden ze te langzaam.

    Ik geloof nooit dat Annie M.G. Schmidt haar zou kunnen boeien.

  8. Ik bedoelde niet dat hij een leesachterstand had maar gewoon dat hij niet zo snel kon lezen als de andere kinderen in de klas. Deze avond heeft hij voorgelezen voor mij ,hahaha,en het ging vlot!!!Hier zijn ze gek op Pluk van de Petteflet en Otje.

  9. kinderen moeten tegenwoordig alles sneller kunnen dan vroeger, precies geen tijd meer om iets aan te leren, ze leren nu al lezen in de kleuterklas, straks moeten ze in het eerste middelbaar al unifniveau hebben
    pfff, laat kinderen toch fantaseren en spelen en rustig aan alles leren

    ik las zelf heel erg graag, boeken heb ik verslonden, nu kan ik me er niet meer op concentreren

Laat een reactie achter bij AriadnesdraadReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén