Gespreksonderwerp: witte kool.

Witte kool dan nog! Ach ja, niemand kan het weten maar witte kool komt mskes oren uit! Vele jaren terug, eind 1984, begin 1985 om juist te zijn kreeg moe door een bepaalde omstandigheid zo een grote hoeveelheid witte kool in handen dat ze practisch niets anders meer maakte. Vermits boosaardige zus zwanger was, ging mske daar elke namiddag, na het werk, op de kindjes passen want boosaardige zus was onthaalmoeder. En dus kookte moe in de voormiddag voor boosaardige zus, al de kindjes, zichzelf, vader, Zoneke, Zus en mske.

Witte kool!

Nu zei Slow vanmorgen dat het vandaag witte kool met witte saus is en mske zei: “Goed, op voorwaarde dat ik ze mag desteren”. Desteren is een dialectwoord voor plat maken, prakken of weet ik veel hoe dat in het AN heet. In ieder geval, als mske klaar is met desteren heeft ze net stoemp. Slow had wel al eens verteld dat Boeke dat soms ook deed en dat hij dat maar een rare manier van doen vond.

Nu heeft hij toch twee aparte potten witte kool opgezet zeker. Eén heel fijn gesneden en één wat grover want voor hem mag daar nog wat knauw aan zijn.

Nu heeft mske nog niet gevraagd wat voor vlees daarbij is, maar moe maakte dat met eieren, wegens de goedkoop. Maar als Slow dat riskeert, gaat mske lopen!