Bij het kopen van hun nieuwe kerstspullen liepen Slow en mske wat tussen het kerstgerief dat een beetje apart in de winkel stond, eigenlijk is het meer een kleinere ruimte waar ze de doorgang van hebben verbreed zodat het bij de winkel aansluit.

Het eerste wat mske opviel toen ze in de kerstruimte kwam was de luide stem die met de verkoopster overlegde. En dat duurde en bleef maar duren. Niet dat mske die verkoopster nodig had, maar zo luid hoefde het nu ook niet.

Daarna was het dezelfde luide stem die telefoneerde en telefoneerde en alle artikelen noemde met kleur, omvang en prijs. mske heeft op zich niets tegen telefonerende mensen maar zo luid hoefde het nu ook niet, mske kon zelf ook wel zien wat er in de winkel stond. Het staat daarom trouwens geëtaleerd.

mske bedacht dat Slow normaal alleen zou inkopen gedaan hebben maar bij het opperen van eens langs deze winkel te passeren had ze toch maar haar frak aangeschoten omdat Slow al had aangegeven te gaan twijfelen bij het zien van al dat moois.

Even werd het stil in de ruimte, heel even maar. Want toen begon de vrouw weer te bellen en op te sommen wat ze nu had, alle artikelen met kleur, omvang en prijs. mske heeft op zich niets tegen telefonerende mensen maar zo luid hoefde het nu ook niet, mske kon zelf ook wel zien wat de vrouw gekocht had. Ze liep er mee in haar armen.

De vrouw beëindigde het gesprek en zei smalend: “vriendschap … pffft!”