Beste SS,
 
Het is nu geruime tijd dat ik niets meer van je hoorde. Niet dat het me spijt want je hebt uiteindelijk geoogst wat je gezaaid hebt. Maar er zijn toch een paar dingen die ik, die steeds geobsedeerd ben door het menselijk gedrag, niet begrijp. Dus schrijf ik je deze brief, niet om hem te versturen -ik ben wel gek maar niet krankzinnig- maar om te proberen een beter zicht te krijgen op jouw “zijn”.
 
Ooit hoorde ik dat het toppunt van egoïsme is “weten wanneer je de lijn moet vieren”, omdat ze anders breekt. Klaarblijkelijk had jij dat niet gehoord.
 
Je dacht dat je 15 jaar lang iedere hobby, ieder pleziertje van iemand kon afnemen en dat dat zich nooit zou wreken.
 
Je dacht dat je het recht had om, datgene wat jij als jouw clan aanschouwt, het recht te geven om hun weldoener te misprijzen. Wat denk je dat een verzorger gaat doen als een beest hem bijt bij het voederen?
 
Je dacht dat hij nog steeds gek op je was, toen je hem gedurende drie jaar had verlaten en toen je tevreden genoeg was dat hij je terug wou. Je hebt je nooit gerealiseerd dat dat enkel voor Boeke was.
 
Je dacht dat, gezien het feit dat hij die drie jaar geen stappen ondernam om van je te scheiden, alles toegelaten was.
 
Je dacht dat je een mens drie maal aan -zijn eigen- deur kan zetten en dat hij voor die zelfde deur gaat blijven wachten tot jij de toestemming geeft dat hij terug binnenkomt.
 
Je dacht dat je mij kon gebruiken om hem te kraken. Voor dat doel schuwde je geen enkel middel. Je ging met mij shoppen en was “mijn vriendin”. Achteraf verweet je hem als het vuil van de straat. Je gooide hem buiten en belde mijn ex op om te zeggen dat hij ’s nachts niet thuiskwam en dat hij dus bij mij zat. Waar dacht je dan dat ik was? Het enige dat je bereikte is dat mijn, toch al gestoorde, ex volledig door het lint ging.
 
Je dacht dat de uitspraak van de rechter enkel voor hem gold en dat jij -ongestraft- zijn zus kon lastig vallen. Je dacht goed, volgens jouw instellingen, want zijn zus zou niet naar ’t gerecht of de politie stappen. Maar je bent gestraft door datgene dat ze je antwoordde toen je haar toeschreeuwde dat je wel wist waar hij was en dat je wel wist wat voor een bedrieger hij was. Toen zei ze dat hij wel degelijk bij mij was … en toen ging je ganse strategie, je volledige planning de lucht in. Je stond perplex, je stond sprakeloos, ongelovig en geslagen toen je zei: “dat had ik van hem niet verwacht”. Maar SS toch, waarom heb je dan dat ganse circus verkocht?
 
Je dacht dat je hem bij het groot huisvuil kon zetten en dat ik hem niet ging binnenpakken. Maar SS toch, dan had je hem niet voor mijn voeten moeten leggen.
 
En blijkbaar realiseer je je nu wat je kwijt bent. Het spijt me verschrikkelijk maar hij wil niet terug en daar ben ik blij om, wat zeg ik, daar ben ik gelukkig om. Want zo iemand behandel je met fluwelen handschoenen.
 
Dus haat ik je niet omwille van alle ellende die je in mijn leven gebracht hebt. Neen, ik ben je dankbaar omdat je zo stom bent!
 
De groeten!
 
ms