Zo stond er ooit in het informatiebrochuurtje van de Wat-was gemeente over een voordracht in Aalst over sport en sportsponsoring, met verschillende interessante sprekers. En dat interesseerde Ex uitermate. Je moest wel het bedrag voor je inschrijving overschrijven, wat mske dan ook deed.

Op de dag zelf, reden ze naar Aalst op de Brusselse Ring op het spitsuur. En toen ze daar kwamen wist de man aan de balie te vertellen dat dat afgezegd was.

mske, die dus enkel de naam van de vereniging kende en het rekeningnummer, vroeg de naam van de te contacteren persoon, maar de man aan de balie beweerde van niets te weten.

Het kostte mske enig opzoekingswerk om er achter te komen dat de vereniging bestond uit een koppel.

Ze belde het nummer en kreeg een antwoordapparaat. Na herhaalde pogingen met zelfde resultaat sprak mske de boodschap in dat ze, indien ze geen telefoontje kreeg, naar de politie ging stappen wegens oplichting.

Nog geen uur later was de man aan de lijn en vertelde dat de voordracht niet doorgegaan was door een plotse breuk met zijn vrouw, waarop mske zei dat hij dan toch het minimum aan beleefdheid kon gehad hebben te verwittigen. Dat kon niet want hij kende de mensen niet die ingeschreven waren. En mske vroeg naar haar geld en zei dat hij dat toch had kunnen terugstorten, waarop de man weer zei dat dat niet kon omdat hij de mensen niet kende die ingeschreven waren. mske lachte haar sardonisch lachje en zei: gewoon terugstorten hé man, of was je dat niet zinnens?

De man noemde mske harteloos. En mske zei dat ze nog hartelozer zou worden als ze binnen de week haar geld niet terughad. Dan zou ze namelijk de politie op zijn dak sturen wegens oplichting. Scheiding of geen scheiding.

Hij heeft het risico niet genomen.

De Wat-was gemeente beloofde in het vervolg eerst grondiger te onderzoeken wie wat wou publiceren in het informatieblaadje.