Er stopt een witte camionette voor het venster. Slow gaat direct kijken, want dat is niet normaal. Donderdags wel, maar dan is die blauw … dan is dat die van de reclam.  Bovendien stopte deze in de andere richting. “Die van de ramen” kondigt Slow aan.

Ziezo! Het rubberke van het venster van de badkamer is vervangen, de afwerkclipkes zitten op de deuren, de deur van het kot kan op slot en het attest voor ’t glas zit ook al in de map.

“Toch wel erg dat die altijd komen als wij thuis zijn” grommelt Slow want, omdat die altijd op het onverwacht komen, had hij hen dat toegewenst, dat ze eens voor de deur gingen staan en blijven staan. “Allee jong” zegt mske terwijl ze rond het buro danst “ik ben blij”.

“Nu kunnen we daar ook al niet meer over zagen” zegt Slow.