Het was een plezier om Zus gistermiddag zien toe te tasten. Normaal eet ze voor een muske maar nu zat ze te smikkelen en smekkelen van Slow’s overheerlijke middagmaal. En daarna zei Zus: “oef, ik heb te veel gegeten”.

En dan de stoet! Ze waren al vroeg weg om nog parking te vinden en zijn dan maar iets gaan drinken in het jongerencafé, eigenlijk twee ietsen. En toen het tijd werd heeft mske nog snel een zak smoutebollen gaan halen.

Het viel mske op dat Zus nogal frequent naar haar gsm keek.

Zus vond het maar een brave stoet maar mske wist wel beter en toen ze zich snel naar het cafeetje haastten, want die twee Leffes wilden er uit, zei ze: “wacht maar tot je hem hier te zien krijgt. “Hier” is dan een gelijklopende straat met de hoofdstraat. En ja, de volle laag hé! Maar dan ook de volle laag en het eigenaardige is dat de stoet daar veel joliger is, al zou je vermoeden dat ze dan al moe zouden zijn.

Later vond Zus Alzheimer niet “je-dat”, al vermoedt mske dat dat veel te zien had met het feit dat ze een telefoontje had gekregen en dat ze afsprak dat ze ’s avonds nog naar een filmke gingen zien.

Ze was de nacht ervoor uit geweest met “je-weet-wel mama waarover ik heb verteld met mijn verjaardag”.

We kunnen nog niets zeggen, maar als dit iets wordt is nooit meer, iets meer dan een jaar.