Toen Zoneke zijn ASO had beëindigd, ging hij naar de Hogeschool en ging “Sport” doen. Zijn planning was dat hij na het regentaat nog het licentiaat ging doen en naderhand eventueel nog doctoraat, afhankelijk van zijn zin voor studeren. Waarop onmiddellijk de reactie kwam van mskes (nu ex) schoonzus dat ze dat niet mocht toelaten want dat hij het zichzelf wel gemakkelijk wou maken met mààr Hogeschool. Daarop haalde mske haar schouders op en Zoneke deed zijn zin.
 
Zus, die haar ganse leven al droomde om fotografie te doen, ging dus, na haar mààr KSO op kot in Genk … ook mààr een Hogeschool waarop de (nu ex) schoonmoeder en -zuster van mske smalend vertelden dat Fizzapapakke, die drie weken jonger is dan Zus, unief ging doen en niet zomaar iets … néén, hij ging rechten studeren. En bovendien ging hij rechten studeren in Brussel, want daar was dat veel en veel moeilijker, maar de afgestudeerden waren meer gegeerd dan die van Leuven. Daarop haalde mske even goed haar schouders op en Zus deed ook haar zin.
 
Op het einde van oktober van het jaar dat Fizzapapakke die studies aanving vierden die (nu ex) schoonouders hun 50-jarig huwelijk. Op dat jubileumfeest liep de zo-goed-als-advocaat te vertellen dat iedereen bij hem klant moest worden en dat ze hem mochten betalen. Ondertussen heeft Zus wel de ganse fotoreportage gratis gemaakt en hadden Ex en mske het nodige materiaal, zoals de filmen e.d., betaald.
 
Ze buizen alletwee.
 
Het jaar nadien buist hij terug en begint iets anders te studeren maar dat was ultratopgeheim want dat mochten ze hier niet weten … mààr … het was zwaarder dan unief, volgens de (nu ex) schoonmoeder van mske.
 
Zus is al twee jaar afgestudeerd, zelfs niet aan een Hogeschool, maar ze is toch fotografe. Op de trouw van Zoneke vorig jaar vertelde Fizzapapakke dat hij aan het blokken was voor zijn tweede zit bij de Economische Hogeschool maar dat hij er waarschijnlijk de brui ging aan geven.
 
Ondertussen heeft Zus werk gezocht, maar niet als fotografe, omdat ze geen winkel wil maar reportages maken. Ze zocht dus ander werk en probeert intussen naam te maken. Grote tamtam en commentaar omdat ze maar interims deed. En mske haalt haar schouders op want het is Zus’ leven.
 
Op een zaterdag echter, rijden Slow en mske dossiers wegdoen naar een klant en gaan, gemakshalve, in de buurt naar de Colruyt. Bij ’t binnenkomen bedenkt mske plots dat Fizzapapakke daar jobstudent is en … jààààà hoor, hij is daar. Aan de kassa gekomen, duikt dat vent in de kar en doet of hij haar niet kent. Zij denkt: omwille van zijn oom natuurlijk! Die familie wil met mske niets meer te maken hebben.

Maar enkele weken later gaat Slow terug naar die Colruyt en vraagt haar nadien: “Ben je zeker dat hij daar maar jobstudent is? Want hij was daar terug!” mske heeft haar schouders opgehaald en gedacht: “Ze doen maar”. Uiteindelijk zijn Zus en Zoneke gelukkige mensen en moeten zich niet in winkelkarrekes verstoppen bij het zien van bekende gezichten.