“Zoneke heeft gebeld om te zeggen dat we ons vanavond niet moeten haasten, want ze moeten nog langs de dokter” zei Slow gisteren. “Iets over een ontsteking” vervolgde hij toen mske wou vragen wat er scheelde. En hoe eigenaardig een mens toch is, mske had Ella gisterenmiddag aan de telefoon wat landerig horen zeggen dat ze in haar bedje wou …

Ze kwamen bijna samen met Zoneke bij hem thuis aan. “Ben je ziek” vroeg mske aan Ella “wat heb je?” Ella deed een uitleg over dat ze niet ziek was maar dat ze iets daar had en wees op een onbestemde plaats op haar been.

“Amke heeft een mini-operatie gehad” zei Zoneke en Bollie zei: “ze mag niet in bad”. Amke had een boebelke en de dokter had dat open gemaakt maar zonder resultaat. Dan had hij er een wiek in gestoken en ze moesten vandaag terug.

Ella haar been? Dat had ze uit zusterlijke solidariteit ook al aan de dokter willen tonen.

Amke, Ella en mske hebben dan maar wat papier gevouwen, wat pre-origami om zo te zeggen en daarna heeft mske verteld.

Vanmorgen belde Zoneke dan om te melden dat het nog niet in orde was en dat er een ganse week lang dagelijks een verpleegster moest langskomen om dat te verzorgen.

Een paar zaken waar Amke al naar had uitgekeken vallen nu wel in ’t water. Ze blijven thuis van Normandië, waar ze zomaar naar toe wilden, gelukkig zonder te boeken. Over de kermis hier bij ons in het stadje hadden we gelukkig ook nog niet gerept, al had Amke daar al een paar keer om gevraagd. En er was zo nog het een en ander. Gelukkig komt de kermis in de grotere stad hier wat verder er aan tegen dat Amke genezen zal zijn.

“Buiten dat en nog een paar tegenvallers van gisteren en vandaag gaat alles goed” zegt/zucht mske en zegt dat ik haar wat gerust moet laten.