Gisteren kreeg mske een telefoontje van M. Dat was als een donderslag bij heldere hemel. M/V zijn mskes nichten en respectievelijk een jaar ouder en een jaar jonger dan mske zelf. Aangezien M/V familie waren langs vaders kant kon moe natùùrlijk geen goed woord horen over de beide zussen en kweekte antipathie, zowel bij mske als bij haar nichtjes.
 
Eenmaal volwassen zagen ze elkaar niet meer tot de dag, zo ± 11 jaar geleden, dat tante en nonkel hun 40-jarig huwelijk vierden. Die avond amuseerden mske en haar nichten zich samen, zéér tot ongenoegen van moe, die achteraf toch weer moest “steken” zetten over het onbetamelijk gedrag van de nichten, want die waren gescheiden en haar ontgoocheling moest kenbaar maken over het feit dat mske in zulke “onnozeliteiten” en “banaliteiten” plezier kon vinden.
 
De week nadien belde M voor de eerste keer om te vragen om toch, deze keer, het contact te blijven behouden. Ze heeft twee keer gebeld! Daarna niet meer!
 
Tot ze gisteren dus, onder het mom van een (eerder domme) vraag, opbelde om eens bij te babbelen. En deze keer gaat ze contact houden en mske heeft haar zelfs haar gsm nummer gegeven. En nu vraagt mske zich een beetje af of je bijna een halve eeuw verkilling nog ongedaan kan maken. Ze heeft M’s nummer ook wel in haar gsm gestopt en zal haar wel eens bellen maar zal het contact niet beperkt blijven tot een opsommen van gebeurtenissen, of ophalen van bepaalde herinneringen zoals de generatie vóór hen dat steeds doet?
 
Vamos a ver …