Ondanks de smalende toon in de man’s stem toen hij zei dat de kelners zeker en vast geen claxonconcerten zouden geven om te pesten, aangezien het hun job betrof, werden Slow en mske deze morgen, ondanks een gesloten venster, toch gewekt door een bende ontsnapte brulapen en een onmiddellijk daarop volgend claxonconcert.

De man is nooit zijn papier komen terughalen, misschien had hij al door dat hij tegen mske kon raisonneren tot hij blauw zag, dat ze hem toch geen gelijk zou geven.