Het kotkotkotkotkotkedeit van vorige week heeft precies “een eike geleid”.

Een simpele verwijzing gisteren maakte er in één keer een heel kiekekot van. In die mate dat mske uit haar geheugen toch maar het 1-2-3-rarara-wiebennekik lied begon te zingen en Ella moet zoiets maar één keer horen om het na te zingen.

mske heeft dan maar Urbanus er bij gehaald. “Nog een keer” zei Amke.

Hij viel goed in de smaak, zowel bij Ella, die dan gefixeerd met open mond maar in alle stilte zit te kijken en te genieten als bij Amke, de verslaggeefster in spe wiens mondje zelfs bij het kijken en luisteren niet stilstaat.

“Zoon” zei mske achteraf “ik heb je kinders wat cultuur bijgebracht”.