Zus was altijd al zo een klein zelfstandig poppemieke en deed alles op haar manier, waardoor mske zich soms afvroeg naar wie Zus aardde. Uiterlijk lijkt Zus op de kant van haar vader, niet op mske.
 
mske, onder de knoet gehouden door moe, wou haar kinderen gans anders opvoeden en liet Zus haar zelfstandigheid.
 
Enkele jaren terug had mske de indruk dat er iets scheelde met Zus maar met het “niet-bemoeien” pact in haar hoofd heeft ze een gepaste gelegenheid afgewacht om het onderwerp aan te snijden, waarop Zus opgelucht ademhaalde en zei: “mama, je kan niet geloven hoe dikwijls ik hier dankbaar zit te zijn dat je ons zo zelfstandig liet zijn”. mske heeft een heel lange tijd niet geweten wàt ze met die ontboezeming aanmoest.
 
Toen “hét” voorviel was Zus de enige die normaal reageerde, in die mate dat ze ook het “niet-bemoeien” pact in ere hield.
 
Na de reis naar Egypte vertelde Zus aan mske iets over de dingen waar ze over nadacht en die haar beroerden en plots, héél plots begreep mske dat Zus over bepaalde dingen héél, maar dan ook héél erg hetzelfde dacht als mske zelf.