Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Het koningsweekend

Luc bracht op Driekoningen een driekoningentaart mee. Niet voor ons beidjes maar voor ons vieren want Amke en Ella waren hier, al denk ik dat zij daar eigenlijk ook al te groot/oud voor zijn. Ach ja, het was voor de leut … én voor de taart natuurlijk.

De eer om in de boon te bijten, viel mij te beurt, al was dan geen boon maar een stenen lammeke dat er uit zag als een hond.

En dat voor de éérste keer in mijn hele leven dat ik een stuk driekoningentaart eet.

Op zondag stond zwemmen in Sunparks op het programma.

Net toen de golfslag werd opgestart, liep daar zo een klungel die een aquagympijp buit had gemaakt en daarmee knotste hij tegen mijn hoofd. Dat is niet erg, die dingen zijn zacht en doen geen pijn. Maar mijn zwembril verschoof en liep onder. Ik zocht de kant en de golfslag werd stilgelegd.

“Dat doen ze voor jou” zei Luc. En inderdaad, van op haar verhoog zat de redster vragend teken te doen. Hij heeft dan maar even op die bril getikt.

Als ik ooit in per ongeluk een rivier of een vijver in totter, verdrink ik sowieso. Ik kan niet zwemmen met mijn ogen dicht en zonder zonder zwembril kan ik ze niet open houden.

“Als we thuis komen, moeten we oppassen” zei Luc. Hij miste één van zijn gelzolen en vermits die niet in het kleedhokje uit zijn schoen was gevallen, dacht hij aan thuis.

Wat bleek? Hij had die tweede gelzool in een ander paar schoenen gestopt.

De kerstboom opruimen? Daar hadden we echt geen tijd voor, die dag na Driekoningen. We hebben wel Amke en Ella naar huis gebracht.

De kerstboom hebben we gisteren aangepakt.

Previous

Het verplichte doel

Next

Wij doen niet moeilijk

21 Comments

  1. En had je de boon?
    Ik heb ze gehad in 2014, 2015 en 2016. Sinds eet ik die taart niet meer want geluk heeft die boon me niet gebracht hihi

  2. Zonder geluk vaart niemand wel 😉
    Wat ik me herinner is een maaltijd van boffers (kleine dikke pannenkoeken) waar in een van de onderste een dubbeltje zat, ik weet niet meer ter ere van welk feest dat was. Wel dat een duppie een leuk bedrag was in de jaren vijftig.

  3. Ik had hier al gereageerd, maar ik zie dat mijn reactie er niet staat… de laatste dagen heb ik daar veel last van… Kun je kijken of het in je spam is terechtgekomen?
    Ik vroeg me af wat er in die taart zit. Amandelspijs?

    • ms

      Niets in de spam. Sedert de reacties van Suske in de spam belandden houd ik die in het oog. En ook niet in afwachting. Dat kan soms ook gebeuren als er een afwijkend e-mailadres of zo wordt gezet. Raar.

      Wij noemen dat een frangipanetaart:

      Frangipane is een halffabrikaat waarvan amandelspijs de basis is.

      Amandelspijs?

  4. Bij ons thuis werd dat vroeger nooit gevierd. Bij de echtgenoot ook niet en dus is er hier ten huize Anna een traditie verloren gegaan. 😉

    • ms

      Bij ons thuis ook niet. Ik heb het dan ook nooit gedaan. Luc had er ook nooit van gehoord.

      In elk geval, als Amke en Ella hier zijn brengt Luc wel iets lekkers mee. Zo had hij bij Albert Heyn Bossche bollen gehaald en zag hij bij de bakker die Driekoningentaart.

      Het was dus de eerste keer en als Amke en Ella hier volgend jaar terug moesten zijn, zou daar wel eens een vervolg op kunnen komen, al mag hij -zoals hierboven gezegd- voor ons twee ook wel eentje meebrengen.

  5. Hier hebben we nooit een driekoningentaart in huis gehaald. Ik vrees dat zo’n stenen boon mijn gebit om zeep zou helpen. 🙂 Ook lang geleden dat er nog eens driekoningen aan de voordeur werd gezongen. Verdwenen tradities.

    • ms

      Wij beten heel voorzichtig.

      In Antwerpen doen ze nog aan driekoningenzingen. Hier ook niet.

      Al hebben we gisteren wel appelbollen en worstenbrode van de Colruyt meegebracht.

Laat een reactie achter bij BertieReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén