Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Tickets

Oorspronkelijk wilden Slow en mske met de kindjes tijdens de kerstvakantie naar de Winterefteling. Ze gingen naar het postkantoor om tickets maar de post verkoopt die tickets niet meer. Na wat opzoekwerk vond Slow dat die Standaardboekhandel verkrijgbaar zijn. Maar net voor ze die wilden halen hoorden ze dat het fel koud ging worden vanaf uitgerekend de 23ste december en overlegden ze dat 5 en 3 toch nog wel erg klein is om een ganse dag in de vrieskou te lopen en ze besloten om naar Plopsa Indoor te gaan.

Het werd weer een hele zoektocht om te vinden waar ze die tickets konden bekomen. Bij de NMBS potverdikke. Met of zonder trein! En de NMBS zette daar een datum op. “Maar ik wil geen vaste datum” zei mske denkend aan griepachtige toestanden die roet in ’t eten kunnen gooien. “Dat kan geen kwaad hoor” zei de man aan ’t loket. Als je een ticket hebt laten ze je binnen.

mske, die daar niet van overtuigd was omwille van een contact dat ze met Plopsa had, toen ze in 2006 met Amke, belde Plopsa terug op. Hun politiek is veranderd. Als het bezoekersaantal bereikt is gaat de kassa dicht en kan je ter plaatse geen tickets meer kopen, maar al wie eentje heeft kan binnen.

Het was indertijd al zo een poespas geweest om aan tickets voor Plopsa Indoor te geraken maar dat was in hun beginperiode natuurlijk.

Dat Slow en mske het niet bepaald gemakkelijk hebben om aan tickets te geraken hebben we nog al ondervonden. Ze gaan er nu niet bepaald voor thuis blijven maar ’t is toch altijd wel een hele historie voor het in orde raakt.

Previous

Martell

Next

Beschermd: De litanie van alle heiligen

2 Comments

  1. Ik heb een hekel aan ticketten kopen ver op voorhand. Het is precies of het niet anders meer kan.Dat is toch allemaal niet meer logisch

  2. ms

    Als er geen datum opstaat vind ik het goed, want dan hoef je aan de kassa niet meer aan te schuiven.

    Maar natuurlijk heeft alles zijn voor- en nadelen.

Wat denkte daarvan?

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén