“Wat gaan we hier nu de ganse dag doen?” vroeg mske zich af, want het was pas van vorig jaar kerstvakantie geleden dat ze hier waren. Amke en Ella maakten zich geen zorgen. Ze gingen op de draaimolen, Slow en mske gingen mee. Ze gingen op de slingermolen, Slow ging mee en mske werd mottig in hun plaats.

Daarna de eendjes en de kikkertjes, de piratenbaan. Maar die viel tegen. Amke had die vorig jaar al eng gevonden en wou het nu nog eens proberen, maar neen … ’t en is niet aan haar besteed. Ella, die die piratenbaan vorig jaar wel zag zitten, moest er ook niets meer van hebben.

De grote glijbaan dan maar. Slow met Ella. Slow met Amke. “Dat is niet leuk” zei Amke. “Ze wordt te groot om mee te nemen” zei Slow. “Wil je eens alleen?” vroeg hij aan Amke. Ze schudde “neen”. Ella huppelde het ballenbad in. “Gaan wij op de glijbaan?” vroeg mske “elk apart?” Amke keek eens bedenkelijk, dacht efkes na en zei: “ja”. Ze namen elk een patattenzak en trokken naar boven. “Geef je me een hand?” vroeg Amke. “Neen” zei mske “dat is pas gevaarlijk want de ene glijdt al sneller dan de andere”. Ze zetten samen af. “Dat was leuk” riep Amke “gaan we nog eens?”

Dat deden ze niet, “straks nog eens” zei mske. Ze kwamen aan de woeste zee. “Doen?” vroeg mske. “Neen!” riepen Amke en Ella. “Jawel!” zei mske. “Neen!” gilden Amke en Ella. “Dat is veel minder erg dan de slingermolen” zei Slow. Ze begonnen aan te schuiven. “Ik ben een beetje bang” zei Amke. “Dat is eng” zei Ella. Even later zaten ze met hun vieren op een bank van het schip. Slow op zijn Slow’s, Ella met een donderwolk, Amke een beetje sip en mske haar maag en hersenen bezwerend om toch maar op de juiste plaats te blijven zitten.

Twee knullekes en hun mama kwamen rechtover hen zitten. “Trek eens een ander gezicht” zei mske “straks denken die nog dat jullie bang zijn en dat meisjes flauw zijn”. Oeps … dat was pas een metamorfose. Amke en Ella straalden ineens en toen het schip zich in beweging zette, gooide Ella haar armen in de lucht en riep: “Joehoe!” Amke deed mee.

“Dat was leuk!” zei Amke “gaan we nog eens?”

Kikkertjes en eendjes kwamen er niet meer aan te pas. Van de glijbaan naar de woeste zee en terug.  Ze zijn nog wel eens op de paardenmolen geweest en op de slingermolen ook en buiten op de nieuwe vliegende fietsen van MegaMindy en het autootjespark maar ze konden niet genoeg krijgen van die glijbaan en die woeste zee.

En toen ze ’s avonds vertrokken vroeg mske zich af waar ze het idee had gehaald dat ze de dag niet vol zouden krijgen.

“Dat was leuk” zei Amke “komen we nog eens?”