Gisteren was verkeerd begonnen. mske moest Slow wegbrengen om hem ’s avonds terug op te halen aangezien ze nog naar Amke en Ella moesten. De locatie waar Slow zich bevond was namelijk dichterbij en als hij eerst nog mske moest komen halen … zodoende.

mske had Slow afgezet en ving de terugweg aan. Ze dacht aan de levering die er zou gebeuren, mogelijk terwijl ze weg was en waarvoor ze de deur van het kot had los gelaten, ze dacht aan de lange dag alleen, wat ze niet meer gewend is noch wordt, ze dacht aan wat ze allemaal moest doen, ze dacht dat ze ook nog moest douchen, ze dacht dat ze beter op haar weg moest letten want het was de eerste keer dat ze dit traject deed, ze dacht dat ze best naar die apotheker als herkenningspunt kon beginnen uitkijken daar ze zo precies niet veel herkenbaar meer zag.

Ja lap! Daar had je het, ze kwam in een verkeerd dorp, de afslag gemist! Wat nu? Terugdraaien? Ze reed door, ze zou wel zien waar ze uitkwam.

Het resultaat was dat ze iets meer dan een half uur onderweg was, wat haar op dat moment oneindeloos lang leek. Eens thuis bleek dat het zelfs geen 5 kilometer alom was geweest.

“Weet je nog” vroeg ze ’s avonds aan Slow “die keer dat we de weg van Tienen naar die winkel hebben gezocht?” Slow keek haar aan. “Wel” zei mske “ik heb die gevonden”.