Nog zoiets … bij het opstijgen uit het binnenste van de Antwerpse ingewanden, liep er een vrouw met een oudere vrouw en twee kleine ukken voor Slow en mske. De oude vrouw gaf het jongetje een handje, het meisje liep alleen en sukkelde op de roltrap. De andere vrouw tetterde en rettelde maar en mske dacht van: “mens, geef dat kind toch een hand”.

Op één van die tussenverdiepingen staken Slow en mske het groepke voorbij.

Eens boven stoof het kleine meisje ineens Slow en mske voorbij richting wachtzaal en weende luid terwijl ze hard “moeke” riep. De mensen bleven staan. Slow en mske hadden de moeder noch de grootmoeder zien voorbij komen. En Slow zei tegen het kindje dat het efkes bij mske moest wachten, hij zou de moeder wel gaan zoeken.

Hij was nog maar goed tien meter ver toen het mens al lachende kwam afgestoven en zei dat het kindje niet goed had opgelet, want dat ze toch maar efkes naar de aankondigingsborden met vertrekuren was gaan kijken.

Juist ja!