Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Hypothetisch op een kier

Zo, gedaan met aftellen. We zwaaien Nitro vaarwel, trekken Zonekes deur achter ons dicht.

Gedaan met met de hond gaan wandelen. Gedaan met toertjes rond het blok. Gaan we het missen? Ik weet het niet.

Feit is dat wij geen hond willen/wilden. Luc is niet van het huisdierhouderige type. Het trof me dan ook al wel dat hij een beetje overal verkondigde dat Nitro zo een brave hond is. Dat is hij trouwens wel degelijk.

Maar toen hij me tijdens een ritje in de auto vroeg: “Even hypothetisch. Moesten wij een hond hebben, wie zou daar komen op letten als wij op vakantie zijn?” trof dat me als een donderslag bij heldere hemel en blies me compleet van mijn stokken … nadat ik zonder nadenken had geantwoord: “Als wij een hypothetische hond zouden hebben zou die gewoon mee op vakantie gaan”.

Sindsdien weeg ik de pro’s en contra’s af. Het rare is dat mijn verstand “neen” zegt, maar beslissingen neem je niet met je verstand alleen.

Laat ons het maar op hypothetisch houden …

Previous

Te veel koffie?

Next

Bonnekes

15 Comments

  1. Sinds het verscheiden van mijn laatste kat verkeer ik ook in zo’n situatie. Vooralsnog wint het gemak. Maar als er een schattig/zielig zwervertje aan de deur krabt dan ga ik waarschijnlijk wel overstag.

  2. Oei, dat wordt piekeren. ‘Misschien… hoewel…of toch… ‘
    Voor mij zou het hypothetisch blijven.

  3. Ik houd het voorlopig op onze twee katten. Die hoeven we niet mee te nemen als we ergen naartoe gaan/gingen. We hebben een buur die bereid is op hen te passen.

    • ms

      Wij hebben niemand om er op te passen. Zoneke kwam wel langs maar niet dagelijks.

      Maar een hond mee op reis maakt ook dat er iemand buiten moet wachten waar honden niet toegelaten zijn.

  4. Herkenbaar, maar vooralsnog hou ik het ook bij hier en daar eens oppassen.

  5. Ik kan mijn katten niet missen. Als we weggaan komt er een kattenoppas. Gelukkig gaan we niet vaak weg, we zijn sowieso graag thuis. En ik geniet iedere dag van de liefde van en voor deze beestjes. Mijn enorme knuffeldrang kan ik op hen botvieren. Dat is mij veel waard. Ik denk niet dat ik ooit nog zou kunnen zonder katten.

    • ms

      Sloef was op een zekere manier onvervangbaar en ik heb echt geen zin om weer van 0 te beginnen. Nooit gerust als we weg waren, op het laatst bang als we thuis kwamen.

      Een hond kan je meenemen maar ook daar lijk ik tegen obstakels te lopen die me afschrikken.

  6. elsje

    Ik begrijp je dilemma. Sinds onze Dexter er niet meer is mis ik de wandelingen en het gerommel rond me in huis. Mijn verstand zegt niet doen, ik werk tenslotte nog 36 uur en ook gaan we graag op pad. Maar toch het blijft knagen. Gelukkig mogen we af en toe op Aki passen. de hond van de zoon van Chris.
    Maar als ik over twee jaar eindelijk met pensioen mag dan weet ik het zo net nog niet.

  7. ms

    Mijn verstand houdt vol. “Niet doen” zegt het.

    Tja …

Laat een reactie achter bij BertieReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén