Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Op oorlogspad

Met een rooie kop en een rode halsuitsnijding die gisteren voor het eerst pijnlijk aanvoelde heb ik een tijdelijk blijvende herinnering aan een mooie zondag.

Die zondag was niet zo mooi begonnen, want na het opstellen van het kraam in korte mouwen, vond ik de wind wat zuur en trok een vestje aan.

Na de middag pas trok ik het weer uit, om dan enkele uren later Luc te horen zeggen: “Je zal mogen smeren vanavond”.

En dan vroeg ik me af … Ik liep toch al meer in de blakke zon als we gingen wandelen? Aha! Maar toen had ik steeds de buff rond mijn hals voor het geval dat er zich onderweg één of ander voorval voordeed waarbij ik mondbescherming aangewezen zou vinden. Op de boekenmarkt niet. Ik had het masker.

Mijn voorhoofd? Op wandel zit je niet steeds in dezelfde richting geposteerd natuurlijk.

Ik ben in elk geval vorige maandag wezen wandelen met buff én wandelhoed en verder smeer, smeer, smeer en smeer ik.

Previous

BMI vs/= L

Next

Het schuldgevoel

14 Comments

  1. Ai, dat is rood!

    • ms

      Raar dat ik er maandag geen last van had.

      Vannacht ben ik moeten opstaan om te smeren. Links ziet het er nu beter uit, maar rechts maakt me toch wat ongerust.

      • Het is toch opletten geblazen, zeker als er een frisse wind waait, dan ben je zo verbrand.

        • ms

          Die verdenk ik niet echt, want mijn armen zijn ook verbrand en toen die wind er zat had ik lange mouwen. Mijn armen zijn niet beklagenswaard maar die zijn dan wel meer gewend dan die plaats onder mijn kin.

  2. Té rood, geen pretje.
    Smeren, smeren en nog eens smeren. ☼

  3. elsje

    Auw…dat ziet er pijnlijk uit. Verraderlijk blijven de zonnestralen. Zelfs voor mij met een tintje bruin meegebakken in de genen is het altijd oppassen geblazen…

    • ms

      Eigenlijk had ik er moeten aan denken. In 2014 had ik ook prijs. Niet zo erg als nu, maar toch. Het was bij Hadrianus Wall en het was geweldig heet geweest die dag. Maar het was niet zo erg als nu al was het toen meer op mijn armen.

      Toen zijn we daar in the U.K. nog aftersun gaan zoeken.

  4. Oei. Uitkijken maar. En velletje plukken over een paar weken…

    • ms

      Doe ik niet. Te veel risico op inscheuren.

      Dat zag ik vroeger bij mijn klasgenoten die er prat op gingen dat ze verbrand waren. Volgens hen werd dat achteraf bruin.

  5. Dat zijn pijnlijke plekken, dat rood gebrand vel. Vroeger liep ik veel onder de vlakke zon en verloor na een paar dagen mijn vel. Dat gebeurt gelukkig niet meer.

Wat denkte daarvan?

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén