Gisteren waren Slow en mske de ganse dag naar Amke en Ella. Dat was leutig. Minder leutig was het naar huis komen. De weg was één spiegel. Bij het vertrekken bergop bij Zoneke toonde de auto al even dat hij er niet zou mee lachen en bij het minste foutje een schuiver zou maken. Zodoende reden Slow en mske niet langs het dorpke dat één km afsneed maar gewoon langs de grote baan.

Ze puften tegen 50km/u naar huis. Ze waren zo goed als alleen, tot ze bijna in Tienen waren en achter een rijtje van vier kwamen te hangen. mske vertraagde. Ze houdt graag afstand. Maar die vier op een rij reden zo traag dat het haast onmogelijk werd om hen niet in te halen. Tegen 20km/u reden ze uiteindelijk in Tienen de ring op.

Toen ze daarna nog gingen tanken trok de grote man in de grote auto naast hen nogal snel op, slibberde en reed al slibberend en schuivend richting baan. Daar maakt hij een schuiver over het voetpad aangezien er natuurlijk nog andere automobilisten op de weg waren.

Die banghazen zijn gevaarlijk! Maar die optrekkende macho’s met dikke bakken ook. De gladheid stoort zich niet aan een dikke auto, die schuiven net zo goed.

Al bij al zijn Slow en mske vlot thuis gekomen, behalve een schuiver daarboven bij de aanzet van de schuifaf. Daar loste mske nog maar het gaspedaal en keek nog maar richting ambriage om de auto al zijn gat te laten uitslaan. mske stuurde snel wat bij en reed rechtdoor om de grote driehoek te nemen.

Vanmorgen is ze eerst even buiten gaan voelen. Blijkbaar was het hier niet meer glad. Slow is dan toch maar vertrokken en stuurde later een smske: “ok” en daar zijn wij, mske en ik, niet boos om.