Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Het protmachien

Natuurlijk zijn hier al zaken veranderd in functie van het leven zonder auto.

Zo was er het weerkerend probleem van het drank aanhalen. En met dat warme weer werd dat nog erger.  Telkens ze daar naar de Colruyt om reden, konden ze haast niets anders meebrengen, gezien de omvang van zes flessen bruis en zes flessen fris. En het leven is toch meer dan waterdragen alleen. Bovendien maken die lege petflessen de vuilniszak ook alleen maar voller.

mske informeerde bij de plaatselijke brouwer. Die komt hier, dat weet ze. Maar die mensen rijden natuurlijk ook niet gratis en de drank was wel gevoelig duurder.

Zodoende hebben ze zich nu bijna twee weken geleden een machientje aangeschaft dat in kraantjeswater broebelt zodat ze ook bruis bekomen. Bovendien zijn er van dat merk ook siroopjes beschikbaar waarmee ze zelf hun frisdrank -tot cola toe- kunnen brouwen.

Ondertussen weten ze al dat het een enorme meevaller is. Er zijn nog steeds de lege flesjes van de siroopjes maar dat is aanzienlijk minder, zo één flesje van ½ liter voor 12 liter fris.

Amke en Ella waren ook begeesterd door het protmachien, naam verkregen omwille van het geluid bij het gassen. Ze hebben hier vorig weekend verschillende smaakjes uitgetest, zodat Slow en mske stilaan kunnen beslissen wat ze wel en wat ze niet meer gaan nemen.

Nu ze  ook nog het probleem opgelost hebben van de siroopjes die hier in het stadje niet te verkrijgen waren -nu dus wel- zijn de tochtjes naar de bron volledig van de baan.

Al had mske gisterenmorgen een visioen van wat er nog verkeerd kan gaan. Bij het terugkomen zagen ze de mannen van Fluxys aan het werk van op de bus en daar ergens stroomde water uit een buis, veel water, heel veel water, zoveel water dat mske dacht dat ze de waterleiding hadden overgetrokken en ze hoopte maar dat ons huis niet op die leiding aangesloten zat. Anders konden ze toch nog … of neen toch niet, want vooruitziend als ze zijn, staan hier nog zes flessen bruis en een fles cola light voor in het geval dat …

Previous

Klein India

Next

Een massale aanval van strubbelingen

7 Comments

  1. Han

    300 liter, had er in die ton gepast.. Maar ja.

  2. ms

    Dat zijn 33 pakken van zes flessen van anderhalve liter en nog een randje tegen het overlopen. Hm … dat is wel een voorraadje.

    Maar het machientje kostte minder en was ook niet zo zwaar.

  3. Han

    Wij hebben trouwens ook nog ergens zo’n ding.. bleek wat duurder in gebruik te zijn dan voorgespiegeld.

  4. ms

    Het is wel duurder dan het merk van de Colruyt maar goedkoper dan ze door een drankhandelaar thuis te laten bezorgen want dan krijg je natuurlijk flessen water van een gekend merk en gratis rijden die mensen ook niet.

    Groot voordeel : het wegvallen van de petflessen en het niet meer moeten sleuren. Moesten ze die siroopjes nu ook nog in herbruikbare vaatjes verkopen … maar misschien komt dat nog wel. Het blijft een beetje rekenen en overwegen maar dit is volgens mij wel een gulden middenweg.

  5. Han

    Die gascontainertjes, die doen het hem.

  6. ms

    We hebben even een berekening gemaakt. In onze Colruyt betalen we 0,2056€/liter bruisend water van hun huismerk. Die container maakt 60 liter voor een containervulling van 11€. Dat kan goedkoper maar dan moeten we naar Tienen. Dat komt dan tussen de 0,15€ en 0,18€/liter. Daar moet je dan natuurlijk het waterverbruik nog bijtellen.

    De prik die tellen we niet mee omdat die hier ten huize practisch niet gebruikt wordt door ons beidjes. Dat is voor als Amke en Ella komen of andere bezoekers.

    Het is makkelijker, minder afval geen gesleur (ik herhaal mezelf). Maar ik denk dat frisdranken bij jullie goedkoper zijn, gezien zoveel Belgen uit de grensstreek in Nederland hun voorraad in doen.

    Ik heb het huurgeld op de gascontainertjes niet meegerekend aangezien je dat zou terug krijgen als je met het systeem stopt.

  7. Hé… Leuk hebbeding zo’n Protmachien … ))) !

Laat een reactie achter bij msReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén