Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Page 4 of 1192

Boekmishandeling

Ik houd van boeken. En ik heb dus een grondige hekel aan ezelsoren, gekraakte ruggen en gekrabbel in de kantlijn. Met een naam of aanverwante op de voorpagina kan ik nog leven maar al het andere is effenaf crimineel.

Dus vraag ik me af waarom iemand, die een boek in handen heeft, het interessant genoeg vind om er de, voor hem of haar belangrijkste dingen, in te onderlijnen, het daarna aan de Kringwinkel bezorgt.

Uitgelichte afbeelding:

    Gegenereerd met Artificiële Intelligentie – Image Creator in Bing (aangepast voor uitgelichte afbeeldingen).



Grapjes van de artificiële

Ik had het al gezien en ik had het al gelezen. Afbeeldingen met Artificiële Intelligentie zijn niet perfect, niet foutloos. Als je ze goed bekijkt -en daarom hoef je ze nog niet echt grondig te bestuderen- zie je het.

Handen en gezichten zijn echt wel een goed herkenningspunt. Scheve gezichten, mismaakte handen … zo stond het ook in het artikel1. Verkeerde schaduwen had ik nog niet gezien, maar wel al frêle vrouwen met een ringbaard.

Voor de creatie van de marathon van gisteren had ik ingegeven: “Marathon in old Greece” en kreeg, zoals meestal de keuze uit vier afbeeldingen.

(Lees verder onder de foto)

“Moete nu es kijken” dacht ik luidop wat Luc woordelijk opnam en mee kwam kijken en ik hem wees op wat ik bedoelde. Hij vroeg: “Denkte dat iemand dat gaat zien”. Ik dacht en denk van wel maar onder ons gezegd en gezwegen is die afbeelding niet het belangrijkste bestanddeel van een schrijfblog.

Ik heb er ene van de vier gekozen én gebruikt, gewoon omdat ik het een mooie afbeelding vond en vind. Maar telkens als ik ze bekijk grinnik wel even. Het is dan geen HAHA-humor maar de artificiële bezorgde me er toch een plezant momentje mee.

Uitgelichte afbeelding:

    Gegenereerd met Artificiële Intelligentie – Image Creator in Bing (aangepast voor uitgelichte afbeeldingen).

____________________
1 Het Laatste Nieuws

De marathon

Ergens op het einde van 2023 las ik over een vrouw die zich tot doel stelde om elke dag van 2024 een marathon te lopen. Ik stond er niet echt bij stil omdat ik toch ergens dacht dat dat haar niet zou lukken.

In het begin van 2025 las ik dat ze het gehaald had.

Maar ik zou het niet doen. Ik denk dat dan veel van het spontane in het leven verdwijnt en dat die marathon voorrang krijgt op alles.

Maar ik bewonderde haar én de prestatie. Want eerlijk gezegd, slaag ik er nog niet in om het vooropgestelde dagelijkse toerke rond het blok rond te krijgen, nog minder de langere wekelijkse wandeling.

Reden? Te nat buiten, geen goesting, te saai zo altijd in datzelfde veld, …

Ik ben er ook in geslaagd om sedert begin oktober niet meer aan mijn vooropgestelde dagelijkse ritje met mijn binnenhuisveloke te beginnen.

Reden? ’t Is te koud om in mijn blote benen in huis rond te lopen.

Op 1 januari heb ik me voorgenomen …

Kort gezegd: ik bewonder Marathon Woman1, maar eigenlijk ben ik ook wel een ietsiepietsie jaloers op zoveel zelfdiscipline.

pske van mske:

    “Dagelijks” zoals in alle dagen dat we niets anders op de planning hebben.


Uitgelichte afbeelding:

    Gegenereerd met Artificiële Intelligentie – Image Creator in Bing (aangepast voor uitgelichte afbeeldingen).

____________________
1 Het Nieuwsblad

De laatste dagen voor het begin

In een poging om het spreekwoordelijke zwart te gat te vullen waar we meestal tijdens die laatste week van het jaar mee te maken kregen, had ik deze keer die week voorzien van de restjes, zijnde de dingen die we wilden doen maar niet deden in 2024.

Het resultaat was dat die dagen té gevuld bleken en dat er een paar van die restjes in het even spreekwoordelijke water zijn beland. Ze zijn er niet in gevallen, ik heb ze er in geduwd.

In de plaats hebben we dan maar een paar zaken geregeld die geen fysieke inspanning vereisten. Zo hebben we onze dégoût -wat kerstfilms betreft- weer tot de rand gevuld gekregen en heb ik een hele resem ongebruikte foto’s geklasseerd. Nu ja, dat laatste is wel een werkske dat ik wel elke laatste dag van welke maand dan ook doe.

Verder heb ik de overgebleven restjes opnieuw ingepland zodat ze nu geen restjes meer zijn maar topprioriteit.

En ik heb -eindelijk- de verhoopte Last Minute -voor nog een paar dagen wegwezen- gevonden, maar het spreekwoordelijk hengelen hoeft niet, we zijn geen vissen.

De agenda ziet er nu helemaal niet meer zo hopeloos blanco uit.

Uitgelichte afbeelding:

Oud-nieuw

Wie ons vannacht een apke schreef
Zich afvroeg waar ons antwoord bleef
Bekijk ons astemblieft niet scheef
Wij waren op dreef
Op de rave

[© ms en Luc – 1 januari 2025]

Gegenereerd met Artificiële Intelligentie

Een gelukkig nieuwjaar

Vol geluk en peis en vree

Goei gezondheid en een dikke pree


Dat het, ondanks alle sombere voorspellingen, toch een stabiel jaar moge worden


Uitgelichte afbeelding:

Het jaaroverzicht … dat er niet komt

Neen echt. Daar doe ik niet aan. Eerlijk gezegd vind ik dat 1 januari enkel de dag na 31 december is en al is het voor sommigen mooi meegenomen om te feesten, zijn er velen die het alleen moeten vieren … of met zijn tweetjes.

Al wat ik op het blog wil vertellen is van dag tot dag te lezen en moet niet samengepropt worden in een jaar.

En denk je dat ik zou vertellen als ik 20 miljoen met de lotto zou winnen? Zou iemand dat doen? Zo ja, zou je het dan in je jaaroverzicht zetten?

Welnu, die 20 miljoen is de ene kant van de lijn, er zijn ook de donkere kanten van het leven die niemand vertelt. Dus waarom dan wel op de laatste dag van het jaar.

Een nieuw blad? Is dat zo? Lopen de problemen van 2024 dan niet door in 2025? Iemand die ziek wordt in 2024 bijvoorbeeld …

Zolang het leven saai is, waarmee ik bedoel dat we niet te maken krijgen met extreme situaties, zoals die hierboven vermeld, ben ik al lang content.

Hebben wij nu in 2024 niet te maken gekregen met die extremen? Wel laat het me zo zeggen, die 20 miljoen hebben we alvast niet gewonnen.

En dan kijk ik liever uit naar het komende jaar, wat dat ons te bieden heeft. En als je alle nieuwsberichten en experten moet geloven, wordt dat een droge boterham.

Uitgelichte afbeelding:

    Gegenereerd met Artificiële Intelligentie – Image Creator in Bing (aangepast voor uitgelichte afbeeldingen).



Opgepast! Gevaarlijke …

Ergens in de laatste volle week van het aflopend jaar liepen we door de Kringwinkel en Luc zag een boosaardig kijkend hondenbeest tussen het speelgoed op het schap zitten.

Hij wou me daar opmerkzaam op maken, riep me en toen ik me omdraaide wees hij naar de hond maar blijkbaar raakte hij die dan ook nog effectief aan.

Het beest sprong op begon nijdig te blaffen en in het rond te springen … en ik zag Luc, met een verbouwereerd gezicht, een meter omhoog en een meter achteruit springen waar hij als door de hand Gods geslagen bleef staan en het boosaardige pluche stond te bekijken.

Ik heb al lang niet meer zo hard moeten lachen.

“En ik ben al zo bang voor een hond” vertelde Luc achteraf aan de kassa.

En ik dacht: “En dat voor die ene keer dat ze de batterijen er niet uit haalden”.

Uitgelichte afbeelding:

    Hond gegenereerd met Artificiële Intelligentie – Image Creator in Bing (aangepast voor in uitgelichte afbeeldingen).



Kledijvoorschrift

Toen ik ergens de voorbije week geconfronteerd werd met een kerstfeest in pyjama -AI schotelde me die voor bij een zoektocht naar een afbeelding- vond ik dat maar heel bizar, maar ach, ik vergat …

… tot ik het één van de daaropvolgende dagen in de media zag staan:

(…) steeds meer gezinnen vieren kerst in pyjama1

Natuurlijk moesten daar een hele resem bekende en minder bekende personen hun mening over geven. Maar toen ik las dat het gezelliger zou zijn heb ik gefronst. Ik kan me niks gezellig indenken bij een pyjama, ik associeer dat meer met “ziek”.

En voor een kerstfeestje vind ik het gewoon ridicuul. Dat is mijn gedacht en zolang ik zeg: “ik vind” i.p.v. “dat is” is er geen probleem.

Eigenlijk, moest ik gevraagd worden op zo een feestje zou ik denkelijk weigeren. Wat ik draag of niet draag is een persoonlijke keuze. Als ik dat zo bedenk heb ik dat ook een beetje voor trouwfeesten, dan niet voor wat vrouwen betreft, maar eerder voor de mannen … ik dwaal af. We waren bij de pyjama’s.

En bij één van de winkels in Wijnegem Shopping Center merkte ik het ook al: pyjama’s in de etalage.

De laatste tijd zien we wel meer dat dingen uit Amerika naar hier komen overgewaaid en ik verzet me nog steeds tegen de kerstman en net zoals ik afstand nam van “het stalleke” zijn geen van beiden hier in huis te vinden. Sneeuwmannen en -mannekes daarentegen zijn wel welkom.

Nu ja, ieder doet zijn eigen goesting, maar ik denk dat ik nog eerder mijnen trottoir zou vegen in peignoir dan in pyjama naar een (kerst)feestje te gaan.

pske van mske:

    Voor wat mijn herinnering daaromtrent waard is, denk ik dat zo goed als nooit een pyjama aan gehad heb, dat was voor jongens volgens mijn moeder. Meisjes sliepen met een slaapkleed -roben genoemd in die tijd.

____________________
1 Het Nieuwsblad

Twee zussen

Waar de ene kleindochter geïnteresseerd is in boeken en kerstmarkten moesten we toch efkes zoeken waarmee we de andere kleindochter konden plezieren.

Uiteindelijk was het Luc die met een grapje tot de kern van de zaak doordrong.

We zijn met haar gaan shoppen … in Wijnegem Shopping Center (dat nu blijkbaar “Wijnegem – Shop Eat Enjoy1” heet).


____________________
1 Wijnegem – Shop Eat Enjoy

Page 4 of 1192

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén