Wizzewasjes

De antibioticakuur

By ms

On 12 juli 2025

Ik heb iets met antibiotica – of beter gezegd, juist niet. Het is een oud en veel verteld verhaal over vaccins die op een verkeerd ogenblik werden gegeven met verregaande en langdurige gevolgen. In mijn geval werd het zo ingeprent dat ik er nooit van los gekomen ben: met antibiotica moet je voorzichtig en nauwgezet zijn. En dat was ik.

Nu Luc laatst ineens “iets” kreeg waarvoor ik hem naar de dokter verwees en de dokter hem wel antibiotica voorschreef maar hem toch naar een dermatologe doorverwees, die hem andere -zwaardere- antibiotica deed nemen, om ergens in augustus een mini-operatietje te kunnen ondergaan, gebeurde het.

We zaten bij Lucs zus toen hij zo nonchalant vertelde dat hij met die antibiotica gestopt was, omdat het hem niet beviel. Hij vond dat dat spul op zijn maag lag. Ik dacht hem daar even ter plaatse iets écht te gaan bezorgen.

Achteraf heb ik hem de levieten gelezen … of ik hem nog niet genoeg verteld had over vieze -bacterieel geïnfecteerde- beestjes die niet dood gingen maar gingen zwerven in je lijf, daar resistent werden, alle gevolgen van dien en nog veel meer. Lucs verweer? Hij had die pillen toch tien dagen genomen. Maar dat stond niet zo vermeld op de doos.

Zo kon het gebeuren dat ik die nacht niet kon slapen omdat ik lag te tobben. Zo kon het dus ook gebeuren dat ik om twee uur ’s nachts hier beneden een bijsluiter zat te lezen, waardoor ik toch wat minder ongerust was maar die me overtuigde van mijn gelijk.

Luc heeft die volgende morgen willens nillens opgebeld. En neen, meneer, het is niet zo ernstig dat de behandeling niet zou aanslaan. En ja, meneer, U moet de hele verpakking verder uitnemen.

Ja, antibiotica en ik, we leven op voet van oorlog, al is gewapende vrede beter uitgedrukt. In het vervolg zal ik nu ook moeten opletten of Luc zijn medicatie wel volgens voorschrift slikt en zal ik bijsluiters lezen – al is het dan twee uur ’s nachts.

Uitgelichte afbeelding:

Afbeelding van OpenClipart-Vectors via Pixabay (aangepast voor uitgelichte afbeeldingen).

Die vervelende “ik”

By ms

On 11 juli 2025

In Za za, ze & zo

Niemand zegt:

Hoe vervelend voor jou dat jij niet goed hoort.

Iemand zegt:

Hoe vervelend voor ons dat jij niet goed hoort.

Het is een beetje cru gesteld en verteld, maar het gebeurde wel degelijk. De boodschap was eigenlijk dat die apparaatjes te duur waren als ze toch niet goed zijn omdat ze hun hoofd moeten draaien als ze het tegen mij hebben.

Ik ben wél met die twee eerste regels in mijn hoofd gaan slapen.

Misschien moet ik mij in het vervolg maar gaan verontschuldigen voor mijn vervelende oren en vervelende aanwezigheid … of thuis blijven en nergens meer gaan. En dan te weten dat ik het vaak wel vermeld maar dat Luc vindt dat dat eigenlijk niet nodig is.

En ik die zo blij was dat ik er -blijkbaar- weer bij kon horen. Maar telkens ik dàt denk krijg ik de weerbots.

Het zal weer een pozeke duren eer ik weer vrijuit onder mensen zal durven komen.

Uitgelichte afbeelding:

Gegenereerd met Artificiële Intelligentie – Image Creator in Bing (aangepast voor uitgelichte afbeeldingen).

De koudegolf

By ms

On 10 juli 2025

In Za za, ze & zo

Dinsdagavond, na het avondeten, kreeg ik ineens erge buikpijn, maar zulke erge pijn dat ik soelaas zocht op de zetel, waar het dan zo stillekesaan begon over te gaan.

Alleen kreeg ik het dan koud, maar zo vriezenskoud, dat ik mijn labradorblonde badjas aantrok en bovendien nog het fleecedekentje over mij trok. Zo koud als ijsklompjes waren mijn handen.

Even later stond er een gloeiendhete Glühwein voor mijn neus. Die fles stond er nog ongeopend van met kerstmis.

Het plezante eraan was wel dat Luc er zelfs een kerstzjat voor uit de kast had gehaald.

De koude trok weg en ik keek nog naar Vive le Vélo, waarna ik nog een tweede zjat dronk om goed te slapen en gisteren morgen ben ik zo fris als een hoentje opgestaan, zij het pas om 8 uur.

Rare dingen, die zomerkwaaltjes.

Dat ding

By ms

On 9 juli 2025

In Za za, ze & zo

Terwijl ik zo aan het fietsen zat op mijn binnenhuisveloke zat ik zo wat één en ander te overdenken. Wat moet je anders doen zo fietsend op een binnenhuisveloke, behalve domme spelletjes spelen op de telefoon of nadenken.

Ik dacht dus dat ik bijna klaar was met fietsen en geen nieuw spelletje meer moest beginnen en ineens dacht ik ook aan “dat ding”. En “dat ding” was iets dat ik ooit in een Kringwinkel vond, in een tijd dat je nog dingen goedkoop kon vinden in een kringwinkel. Toen had ik dat wel uitgeprobeerd maar om één of andere reden kon ik er niet zo goed weg mee en beviel het me niet zo en het verdween, ergens boven, ergens weggezet.

Nu fietsend op dat binnenhuisveloke bedacht ik dat ik dat ding nu wel zou willen gebruiken. Ik zàg de oplossing. Gelukkig werkt mijn geheugen nog goed en stond ik een goei vijf minuten later dat ding af te stoffen en te proberen. Mijn uitgedokterde systeem werkte en ik vond dat ik er baat kon bij hebben, want na dik vijf minuten sputterden mijn benen al wat tegen. Ik stopte want ik wou toch eerst een gepaste uitleg vinden.

Efkes googelen leerde me dat “dat ding” een ministepper genoemd wordt en dat die elastieken erbij horen om de armen te trainen. Dat laatste had ik nu zelf ook wel al door.

Wat me bovenal verwonderde was dat ik eertijds mijn evenwicht niet kon bewaren. Dat was nu niet aan de orde, ik zette de ministepper vóór het veloke en kon op die manier die zijn handgrepen gebruiken, want meestal rijd ik daar wel handenvrij mee, aangezien ik mijn handen gebruik om spellekes te spelen.

Voilà! We hebben een nieuwe uitdaging. Opbouwen en nog opbouwen … tot ik eerst een kwartier en daarna een half uur kan ministeppen aan een normaal tempo … en -hopelijk ook- handenvrij.

Het voorgeschreven uur zal ik later -misschien- wel in de planning zetten. Het doel moet haalbaar aanvoelen en een heel uur doet dat eigenlijk -nog- niet.

Voorsteken

By ms

On 8 juli 2025

In Za za, ze & zo

We rijden over de E313 en nemen de afrit naar Hasselt Zuid. Daar heb je drie mogelijkheden: of je gaat naar links naar Hasselt of je gaat naar rechts naar Sint-Truiden of je gaat rechtsrechts naar de Ikea site.

Wij nemen dus die naar Sint-Truiden, het is er wel aanschuiven, voor de richting Hasselt niet en voor de richting Ikea ook niet. Wat zien we dan? Iemand die richting Hasselt wil, bedenkt ineens dat hij niet links moet maar wel naar Sint-Truiden, zet zijn pinker op en tegelijkertijd voegt hij in. Het kan gebeuren. Het kan ons ook gebeuren zo ergens waar we niet bekend zijn, maar wij voegen dan niet zo direct in.

Iets verder is er ene die ineens denkt: “Ik ga niet naar de Ikea, ik ga naar Sint-Truiden”. Die zet zijn pinker op en voegt tegelijkertijd in.

Het gebeurt niet één keer, het gebeurt niet twee keer, het gebeurt vaak, veelal als er aangeschoven moet worden.

Zouden die mensen denken dat aanschuiven voor ons minder vervelend is? Of zitten ze er niet mee en denken ze gewoon: “Ha! Weeral tijd gewonnen” of “Pfff! Laat die onnozelaars maar aanschuiven”?

Bij het Kruidvat was het de voorbije week ook van dat. Als ik een pakje ga afhalen bij het Kruidvat, ga ik in de rij staan, al ga ik meestal om mijn pakjes als er niet veel volk in de winkel staat.

Nu liepen we er gewoon binnen omdat ik een niet besteld item wou kopen. Er stond één klant aan de kassa en de medewerker was die aankopen aan het scannen en ik zeg dat Luc al naar de kassa kan gaan, terwijl ik dat product uit het rek neem.

Aan de kassa gekomen, staat die klant ondertussen af te rekenen, maar is er een vrouw zo half tussen die klant en Luc met de kassier in overleg. Ik zet mijn product op de balie en die vrouw springt als door een wesp gestoken achter mij en steekt haar identiteitskaart voor mijn neus uit naar de kassier.

Ik bekijk die en vraag iets onbestemd zoals: “Wat is de bedoeling?” Ze trekt haar arm terug.

Als we buitengaan zegt Luc: “Wat was dat voor één? Die wou absoluut voorsteken.” Ze had eigenlijk geïnformeerd of ze daar haar pakje kon afhalen en was met haar ID-kaart beginnen zwaaien.

Is je beurt afwachten uit de mode geraakt? Kan je overal alle anderen negeren omdat je denkt dat je om één of andere reden voorrang hebt? Of dat je zo belangrijk bent?

Uitgelichte afbeelding:

Gegenereerd met Artificiële Intelligentie – Image Creator in Bing (aangepast voor uitgelichte afbeeldingen).

Zoveel jaren

By ms

On 7 juli 2025

In Za za, ze & zo

Het was zo bij het noteren van een paar concepten met een richtdatum erbij dat me ineens inviel dat 7 juli de dag was waarop ik ooit met het blog begon, 22 jaar ondertussen. In de beginjaren vond ik dat een hele prestatie, zo een heel jaar erbij, nu sta ik er meestal niet bij stil.

Deze keer ga ik er misschien toch wat over zeggen want het blog is geëvolueerd. Waar het ooit begon om een hoop van me af te schrijven, wat ik in de latere jaren, toen het meer en meer door onbekende bezoekers werd gelezen, toch maar achter slot en grendel heb gestopt.

Het blog werd dus algemener terwijl ik er nu eigenlijk over waak dat ik het niet te persoonlijk laat worden.

Ik kan ook geen dag overslaan. Zelfs als ik het zou willen, wil ik het niet. Ik vrees dat ik zelfs niet zou kunnen slapen als er niks geprogrammeerd staat. Het schrijven op zich is een ontspanning. Niet weten wat schrijven zorgt voor stress.

Waarom? Omdat, als mensen tegen mij praten het over hen moet gaan? Omdat de enige plaats waar we het over boeken en vakanties kunnen hebben op de boekenmarkt is?

Dat ik het over bepaalde dingen niet wil noch zal hebben is hopelijk klaar en duidelijk.

Denk nu niet dat ik nooit twijfel of dat ik nooit denk: “Ik stop ermee”. Dat doe ik wel. Sommige dingen kunnen dat veroorzaken. Terwijl ik denk dat het blog ontspanning moet zijn en dat meestal toch is, kan het zijn dat er iets enige wrevel opwekt.

Tweeëntwintig jaar dus … zou ik er nog 22 bij krijgen? Het zou kunnen, maar ik denk dat het nipt zal worden.

Uitgelichte afbeelding:

Gegenereerd met Artificiële Intelligentie – Image Creator in Bing (aangepast voor uitgelichte afbeeldingen).

Bladwijzers

By ms

On 6 juli 2025

In Za za, ze & zo

Terug naar de dagelijkse beuzelarijen …

Heb je al gemerkt hoeveel bladwijzers -boekenleggers zo je wil- je zo bij elkaar krijgt? Ik wel. Ik heb er een hoop waarvan ik de mooiste apart wou houden en de andere in een knutseldoos stak.

Alleen beginnen die welke ik apart heb gehouden toch ook al een heel stapeltje zijn.

Ooit legde ik ze bij op tafel bij de boeken, voor diegenen die ze wilden. Het stapeltje minderde niet.

Wat doe je ermee? Bij mij komen ze op een hoop terecht. De enige andere mogelijkheid is bij het oud papier. Alleen … zijn ze nieuw en ongebruikt.

Belangrijk Bagatel

By ms

On 5 juli 2025

In Za za, ze & zo

Als het nakende afscheid zich voordoet tijdens de heetste tijd van het jaar, sta ik voor mijn kleerkast en denk: “Wat doe ik aan?” Alleen antwoordt die online winkel me niet, want ik ben geen klant bij hen.

Ik heb gepaste kledij voor een uitvaartdienst, dat wel, maar niet voor in de zomer. Een uitvaart associeer je niet met de zomer, niet met lichtvoetige lichtheid maar wel met donkerte.

En “my little black dress” was ooit eens juist wat het was: “too little” en werd niet vervangen.

Ik weet dat het een bijkomstigheid is. Zij, om wie het écht gaat, zal er niets meer om geven maar de omgeving doet dat wél.

En hoe onbelangrijk ik het ook vind en hoe ongepast het gepalaber er over, ik moest op zoek. Er bestaan wel degelijk dresscodes, die ik niet volg omdat ze me ook niet passen. Bovendien zijn ze afhankelijk van wie ze schrijft. Maar ik heb wel de mijne. Die hangt winters te zijn in de kast.

Nu sedert gisteren ook een meer zomerse. En laat me nu wat bitter zijn bij het eindigen, we weten nu al dat het niet voor één uitvaart is.

Misschien zijn die beuzelarijen een middel om de pijn te verzachten of om eer te bewijzen aan iemand waar je definitief afscheid van neemt?

Eén van drie

By ms

On 4 juli 2025

In Za za, ze & zo

Vorige maandag, 30 juni, bestel ik drie boeken bij De Slegte: twee die in voorraad waren in het Centrale Magazijn en één die in voorraad was in een winkel in België. De levering van mijn bestelling werd beloofd binnen 2 à 3 dagen.

Het boek uit België lag gisteren in de pakjesautomaat van Bpost, die nu ineens BBox blijkt te gaan heten.

Van de twee andere heb ik niks meer vernomen of vriendelijker gezegd: “nog niks vernomen”. Ze moeten dan ook van verder komen natuurlijk.

En ik weet dat ik jaren geleden ook een boek bestelde dat uit het Centrale Magazijn moest komen. Maar hoe dat ging en hoe lang dat duurde … dat weet ik echt niet meer.

Nu sta ik er niet op dat die inderdaad in de bus liggen als ik op de zendknop duw, maar ik hoop toch iets te vernemen vóór dit boek uit is.

Gevaarlijke website

By ms

On 3 juli 2025

In Za za, ze & zo

Was het warm de eerste juli? Dat moet ik niet vragen natuurlijk. Het was warm. En wat raden ze aan als het zo warm wordt dat het vuur uit de straatstenen lijkt te komen? Ge moet u rustig houden met die warmte.

Probeer dat maar eens als ge op 1 juli om 21u zoiets uwe laptop wil afsluiten en het bericht ziet dat Wizzewasjes een gevaarlijke website is en dat ze die geblokkeerd hebben. En effectief, die admin pagina was en bleef blanco. Er bewoog niks meer op dat blog

Gefoeter en gedoe en gezever en stress en wat nog allemaal. Ge begint te zoeken en vindt dat ze die afbeelding van dat yoghurtdrankske vermelden als phising. Hoe meer ge zoekt, hoe meer ge vindt. Ineens gaan ze alles verdacht vinden, zowel de provider als Jetpack, als html-codes, als … alles kort gezegd.

Om 21u astemblieft! Ik heb direct een scan gedaan. Er waren geen problemen. Waarom krijg ik dan dat bericht?

Daar staat dan wel de melding dat ik bij een eventueel vals positief op dat knopke mag drukken. Als ik dat doe, krijg ik de melding dat ik binnen 24 uur nog eens moet proberen en als het dan nog zo is, ik hun aanbevelingen moet opvolgen. 24uur? Wie gaat dan bloggen? Of op haren telefoon? De dees toch zeker?

Gelukkig was alles gisterenmorgen bij het opstaan weer in orde.

En dan ga ik overdenken dat:

het toch al een paar dagen bizar was dat mijn admin pagina blanco opende en ik op “Home” moest klikken om ze te zien;
ik toch een dag of twee ervoor het icoontje van Norton op de startpagina van mijn laptop had gezien en er af had gegooid omdat ik daar geen icoontjes op wil. Dat betekent dus dat er een update was geweest;
dat Norton ferm veel sjaans heeft gehad dat ik mijn eerste opwelling niet heb gevolgd en hen niet van die laptop heb gesmeten;
dat toch een schermafbeelding had moeten nemen van al die meldingen om hier bij dit log te zetten.

Uitgelichte afbeelding:

Gegenereerd met Artificiële Intelligentie – Image Creator in Bing (aangepast voor uitgelichte afbeeldingen).