Wizzewasjes

Alle jaren in augustus horen we weer over de vallende sterren die geen vallende sterren zijn maar meteoren. Eén keer zijn we er s’ avonds op uit getrokken om ze te zien. We zagen er maar een paar en we hadden geen fototoestel.

Nu las ik er weer over¹, al zijn het nu niet de Persëiden maar wel de Geminiden. In elk geval dacht ik dat het wel eens het goeie moment kon zijn om ze te fotograferen.

Ik zette het driepotig statief met het stijve been voor het venster van de overloop. De straatverlichting zou wel storen, maar om nu in dat donkere veld te gaan staan met deze koude, daar liep ik ook niet warm voor.

Wat blijkt nu? Je kan die dingen niet fotograferen, je kan enkel afdrukken en hopen dat er ene op je foto staat. Fotografenfora raden zelfs aan om het met een afstandsbediening -die ik niet heb- te doen. Bovendien heb je het meeste kans nà middernacht.

Ik hoop dat er nu niemand verwacht dat ik na middernacht op die overloop ga staan om op dat knopke van het fototoestel te drukken en te drukken en te drukken en te … om dan de morgen daarop tot de bevinding te komen dat ze allemaal tussen twee drukken in naar beneden zijn gekomen of me gewoon in de kou lieten staan.

We zullen tot in augustus wachten en dan zien we wel of we in het donker in het veld willen gaan zitten in de hoop dat de Persëiden dan op het goeie ogenblik aan de lens voorbijkomen.

© Afbeelding: ms – Wizzewasjes

¹ Het Nieuwsblad

Ik had een krantenartikel gelezen, niet langer dan twee weken geleden. Maar blijkbaar was het toen ik het las al een beetje verouderd. Tot daar nog aan toe.

Het artikel vertelde over een kerstadvertentie die te politiek getint was¹. Normaal lees ik dergelijke -politiek getinte- artikelen niet maar nu haalde het woord “kerstboodschap” me toch over de streep.

Wat het -toch wel aansprekende- filmpje nu met politiek of met kerstboodschap te maken heeft ontgaat me compleet. Waarom het moet geweerd worden nog meer.

Luc en ik hebben wel in de Colruyt uitgekeken naar een palmvetvrije margarine en dat is niet zo gemakkelijk te vinden. Gelukkig smeren wij enkel ons krentenbrood en dat eten dat niet zo vaak.

¹ Het Nieuwsblad

Om te vermijden dat ik geen foto kan nemen van onverwachte ontmoetingen of voorvallen, neem ik altijd mijn fototoestel mee. Altijd? Mja, als ik het niet vergeet natuurlijk.

En wanneer krijg je dan onverwachte ontmoetingen of voorvallen? Als je het niet bij hebt natuurlijk.

Gisteren was er het onverwachte voorval dat ik zeker en vast niet op foto wil. Het betrof namelijk een ongeval met flink wat blikschade. Daar neem ik geen foto’s van. Nooit!

Maar ik zat wel met de gsm op schoot. Die stopte ik maar zo snel mogelijk tussen mijn knieën. Ik zou niet willen dat de blauwe mannekes zouden denken dat …

Maar ach, het tegendeel was gemakkelijk te bewijzen. De enige foto die ik genomen had was die van de onverwachte ontmoeting. En die was weggevlogen voor ik kon inzoomen.

Een paar jaar terug, in de hoogdagen van quinoa en andere supergranen viel het meermaals voor dat we tijdens de evenementen te maken kregen met commentaar op onze manier van eten.

Want ja, ik deed daar niet aan mee. Aangezien onze voorouders al die eeuwen zonder al dat supervoedsel doorgekomen waren, zagen wij het nut niet in om drastisch onze eetgewoontes om te gooien.

Eén van die dingen die enkele collega’s met kilo’s wegwerkten waren avocado’s, het gezondheidsmiddel bij uitstek als je betreffende collega’s moest geloven.

Niet alleen dachten wij aan schadelijke effecten van de consumptie in het groot en transport over zee, maar na het verplichte proeven -restant uit mijn kindertijd- bleek ik die dingen zelfs niet lekker te vinden. Integendeel, ik vond de smaak te flets.

De collega’s schudden meewarig het hoofd bij zoveel domheid want dat ik mijn leven op het spel zette door hun goede raad in de wind te slaan, daar waren ze van overtuigd. Het ging verder dan goede raad, zoals hierboven gezegd: het was regelrechte commentaar in een beledigende en neerbuigende vorm.

De voorbije week las ik over een Iers restaurant waar ze avocado’s willen bannen¹. Jawel. En wel degelijk voor de argumenten die wij enkele jaren geleden ook al aanhaalden.

Al diegenen die avocado’s lusten, doe gerust verder alsjeblieft. Ik ben niet diegene die anderen mijn visie wil opleggen.

¹ Het Nieuwsblad

Franse benaming “gilets jaunes” vertaald in Nederlands Nederlands “gele hesjes” terwijl de Vlaamse benaming “fluovestjes” is.

Dekt de vlag de lading? Wie zal het zeggen, maar ik denk het niet. Het is een synoniem voor vandalen geworden. Al leek het in het begin een protest, uiteindelijk wordt de burger die al benadeeld werd nu weer de dupe, als je ziet hoe alles verwoest en gestolen wordt.

Bovendien zijn wij, Belgische burgers, verplicht om minstens één, maar meerdere wordt wel aangeraden, in de auto te voorzien¹.

Mogen ze wel in de auto, maar loop je het risico als relschopper aanzien te worden als je ze draagt? Of gaan ze het dragen van de vestjes binnenkort verbieden?

Een heikel punt waarover onze regering zou kunnen vallen ware het niet dat ze al gestrompeld zijn.

¹ Fluovestjes

Zo Sinterklaas is gepasseerd, tijd voor de kerstboom. Normaal zouden we die pas vandaag zetten, maar het weekend vergt ook nog enige voorbereiding.

De plaats voor de boom ook, want waar de boom ooit voor het eerst stond beviel ons niet volledig. De laatste jaren plaatsten we hem in de hoek, zodat je er van uit de hele woonplaats een schitterend zicht op had. Dat kan nu niet meer. Door de aanschaf van de kasten vorige januari hebben we de woonplaats omgebouwd en is die hoek opgevuld.

We zijn er uit geraakt en de boom staat met de nodige toeters en bellen.

Als afbeelding zetten we hier niet de onze, maar de Landense kerstboom. Die behaalde namelijk dit jaar een plaats in de media¹.

¹ Het Laatste Nieuws

Tot groot jolijt van de kindertjes.

pske van mske: Zoek de fout. Tip: bekijk zijn mijter.