Zoek
Als het te warm is om iets te doen
Valt er ook niet veel te beleven
‘k Zat te lezen al vanaf de noen
Ik had zelfs nog geen log geschreven
Toen ik er -paf- plotseling aan dacht
Snel er inspiratie bij gesleurd
Die probeerde ook uit alle macht
Maar beaamde: “Hier is niks gebeurd”
[© ms – 23 juni 2025 om 21.35u]
Het is warm, het wordt zomer. Dan is een mens al eens wat lomer.
Maar wat doe je met dit soort temperaturen?
Kies je voor je ouwe, maar koele thuis? Een boek lezen? Met een alcoholvrije mojito, een ijskoffie of een gekoeld glas wijn?
Of …
Spring je in je auto? Zit je drie uur aan te schuiven aan een tunnel? Rijd je naar de kust voor verkoeling?
Het was een mooie zomerse dag thuis, zonder oververhitting en ik zal het alternatief nooit snappen.
Het huisje
Als je bij Center Parcs of Sunparks boekt kan je nu eigenlijk een voorkeursligging, tot zelfs het nummer van je huisje, kiezen mits betaling natuurlijk. Dat kon vóór de coronaperiode niet, als ik me goed herinner.
Sedert geruime tijd krijgen wij -Friends zijnde- die mogelijkheid cadeau.
Bij de Vossemeren was dat niet zo omdat het een last minute was, maar zou ik sowieso niet geweten hebben wélk huisje de juiste ligging kon en zou hebben, er zijn er zoveel. We lieten het lot beslissen. Uiteindelijk kwamen we aan de uiterste rand van het park terecht, maar wel in een echt gunstig gelegen huisje.
(Lees verder onder de foto)
Als we van aan de parking naar onze tijdelijke thuis liepen -dwars door de Market Dome- kwamen we aan 1,450km.
De wandeling(en)
We hadden nu toch eindelijk in de Sahara1 willen gaan wandelen maar met dat warme weer vonden we dat eigenlijk niet echt te doen. Naar Bosland tussen de bomen? De auto nemen? Daar hadden we ook geen zin in.
En ik bedacht een route binnen het park -groot park, veel bomen en meren- en kwam op een 4-tal kilometer uit, vanaf ons huisje. Alleen … onze wandelschoenen zaten in de auto … op de parking. Die zouden we eerst even halen.
Aan de Check-in, ik was er nog een paar foto’s aan het nemen van de borden en nog zo wat meer …
(Lees verder onder de foto)
geraakten we aan de praat met de parkmedewerker en hadden het over de Sahara en de warmte en de meren en hij vertelde over het “Natuurbelevingspad” -iets van een 2.500km- in het park zelf en dat was, volgens de medewerker, werkelijk de moeite.
(Lees verder onder de foto)
En we besloten dat maar te gaan doen. We stapten naar de Market Dome, deden onze inkopen voor onze kouwe schotel op de middag en wandelden naar ons huisje waar we onze inkopen opborgen en onze schoenen wisselden.
We liepen terug via de Market Dome naar het startpunt van het pad.
Goeie tip! Want dat “Natuurbelevingspad” was werkelijk en inderdaad méér dan de moeite waard.
(Lees verder onder de foto)
Eigenlijk keek ik nooit naar die parkactiviteiten omdat ik er van uit ging dat die voor kinderen met gezinnen waren.
En zoals we wel vaker doen, gingen we na die wandeling in de parkwinkel een Magnum halen.
Alleen waren onze smaak Magnums er niet …
Maar er waren wel Cornetto Vanille King Cones …
Die avond, toen het koeler werd, hebben we dat toertje binnen het park -groot park, veel bomen en meren- van een 4-tal kilometer ook nog even gedaan, kwestie van ons later niks te beklagen.
(Lees verder onder de foto)
Overweging achteraf
Of we de volgende keer een voorkeur gaan doorgeven? Het zou wel eens best kunnen dat we dan hetzelfde huisje kiezen. Het beviel ons.
pske van mske:
Wie meer foto’s wil zien, kan ze op “In Beeld” bekijken.
1 Lommelse Sahara
Het deed een beetje raar aan toen we een aanbieding kregen voor een Last-Minute
We boekten. Het was meer dan twintig jaar geleden dat we er waren, samen met Max.
Heel eigenaardig was het, zo heel ongewoon, dat het vakantiegevoel er niet was toen we incheckten. Ook niet bij het eten in het Grand Café en ook niet toen we in ons huisje zaten en uitpakten. Het voelde wat raar aan.
Pas dinsdag begon het en vroegen we ons af wat er die maandag toch loos was geweest. We kunnen er de vinger niet opleggen. Die dinsdag haalde we onze scha wel in en genoten van het verblijf en van wat het park te bieden had.
Op woensdag pakten we in, maakten er nog een mooie dag van en gingen uitchecken.
Daar stond het overvol aan een speciale balie naast de incheckbalie met allemaal Graspopgangers. Graspop begon gisteren.
Zo kwamen we ook eens in Sunparks Kempense meren in een park vol met Graspopgangers terecht.
En wij denken dat het mogelijk daardoor komt dat we die drie dagen zo goedkoop konden boeken.
Maar waarom dat vakantiegevoel niet in onze valies bleek te zitten, dat heb ik niet zo direct gesnapt. Mogelijk duurde het nu wat langer om om te schakelen.
Wat ik nu wél weet: we willen er terug naartoe.
Groene vingers? Ik heb ze niet. Kamerplanten dus ook niet. Nooit. Ze gingen altijd kapot en dat vond ik zielig.
Er was, lang geleden wel een uitzondering. Ik had een Yucca. Die stond in een pot in kunststof met een waterreservoir met een vlonder. Die waren in die jaren wel meer te vinden en nogal populair. Die plant gedijde en bleef mooi, hij overleefde mijn onwillige vingers … tot in de jaren ’90 een jonge Sloef zijn intrede deed. En die zijn -ook niet zo groene- klauwtjes overleefde de Yucca niet.
Toen ik de voorbije week ergens dit verhaal aan Luc vertelde, sprong die op en zei: “Perfecte timing! Die staan bij Ikea”.
Ik dacht: “Oei! Ik heb me weer wat over mijn hoofd getrokken” maar toen dacht ik aan het trio kleine cactusjes en het vetplantje dat nu toch al een paar maanden overleven en ik dacht aan die pot met dat waterreservoir met vlonder. Ik herinner(de) me de naam niet eens, nog niet en ik vrees dat die potten ook naar het rijk van de vintage artikelen geschoven zijn.
De Yucca kwam, zonder speciale pot en ik was er niet in gerust in. Maar je kan gerust zijn met Luc, die vond een pot met vlonder, bij Ikea natuurlijk.
“En terwijl we daar zijn” zei Luc “kunnen we nog wel een paar andere planten meebrengen die de lucht zuiveren”.
Ik ging aan het googelen. Ik googelde op luchtzuiverend. Ik googelde op de vereiste hoeveelheid water, want dagelijks gieten als we weg zijn kan ik ook niet.
Uiteindelijk kwamen er twee in aanmerking. Een derde heeft giftige bladeren en ondanks er hier geen kinderen of huisdieren meer rondlopen wil en wou ik die toch maar niet.
Nog een andere, die ik ook wel zag zitten en die ook op de badkamer goed gedijt, die hadden ze bij Ikea niet.
Uiteindelijk zijn we zonder vlonderpot en met maar één plantje naar huis gekomen. Als dit het ook een paar maanden overleeft, kan de volgende zijn intrede doen.
En die ene, voor op de badkamer, zal ik wel eens bij Intratuin, een plantenmarkt of bloemist gaan halen … of gewoon bij een andere Ikeawinkel, vindt Luc.
“Gaan we er naartoe?” vroeg Luc. “Dat zijn plaatsen waar je normaal niet binnen kan of mag” vervolgde hij. Ik zag dat wel zitten, ja, al ging het dan over geluidskunst1.
Het voordeel van hoorhulpen is wel dat je die kan uitschakelen.
En toen begon het geschuif. Het paste niet, het lukte niet, er kwam iets tussen en zo ging het maar door … tot de dag dat ik tot merkte dat het de allerlaatste dag was en dat we door omstandigheden weeral niet konden gaan.
Dààrom gaan we meestal zo snel mogelijk. Dààrom haat ik het als ik op die agenda moet beginnen schuiven.
Het was de eerste keer dat we iets misten. En als het van mij afhangt, ook de laatste.
____________________1 VRT NWS – url: https://vrtnws.be/p.11NymQkD9
Het is niet bij mij alleen. Ik zie hem wel bij meer bloggers opduiken. Ooit had ik het er eigenlijk al eens over, hier in dit log en en ook in dit hier.
Maar stoorde het? Ja toch een beetje. Stoorde het genoeg om actie te ondernemen? Neen, dat niet.
Tot nu, toen ik het over mijn verzuchting had. Toen begon het te wringen en ik ging maar weer googelen en vond dat je er weinig kon tegen doen en ook de vaderlijke raadgeving om het te bekijken zoals je alle andere likes bekeek. Het spijt me, dat kon ik niet.
Deed ik er wat aan? Neen.
Maar nu was het hek helemaal van de dam. Nu had ik het gehad, nu heb ik het gehad. En dan heb ik het over het log van zaterdag. Ook daar zit die viezerik met zijn vieze hebberige klauwen op die like knop te klikken.
Werd ik boos? Neen, dat niet, maar toch wel geërgerd genoeg om verdere stappen te ondernemen. Ik zocht en vond een mogelijke oplossing. En al dateert die melding dan al van 2013, mijn vingers hebben lang over die bepaalde knop gezweefd.
Ik ga het anders doen. Volgende is een verwittiging aan de persoon in kwestie:
Stop met dat automatisch liken, stop met dat geklik via Jetpack waar je niet ziet wàt je liked, waar je enkel aan je eigen opbrengst denkt. Ik ben niet geïnteresseerd in wat dan ook dat jij op je website staan hebt.
Ga je er toch mee door dan zal ik wél op die knop duwen, dan zal ik je wél aangeven als stalker.
Als niks helpt dan zal ik die likes wel uitzetten. Liever geen likes dan geconfronteerd te worden met dat soort minachting.
Ooit, lang geleden, toen ik trouwde kreeg ik een twaalfstuks eet- én koffieservies. Het werd niet vaak gebruikt en ging in een doos. Het was een superdeluxe cadeau maar niet wat ik mooi vond.
Ik zag liever iets simpeler zoals wit met een boordje. Dat kreeg ik als geschenk voor mijn vijfde huwelijksverjaardag.
En ergens in de jaren erna besliste dat ik gewoon wit serviesgoed wou. Dat past bij alles en is gemakkelijker terug aan te vullen.
We waren nog niet zover dat we beslisten wat we met de serviezen zouden gaan toen, toen Lucs zus besloot dat ze ook nog een servies had dat we op de rommelmarkt mochten verkopen, zoiets Engels.
De serviezen zaten dus al jaren in een doos stof te vergaren toen ik besloot dat ze weg mochten/moesten.
Gisteren in de namiddag kwam Broer en gisterenmorgen zei Luc dat hij toch eigenlijk liever een iets ander servies wou dan dat witte goed op tafel, zoiets zoals dat witte met bruin boordje.
“Hm” zei ik “interessant, want ik kreeg dat jaren geleden van Broer”.
Luc heeft dat servies nog staan afwassen en na een genoeglijk samenzijn zei Luc: “En nu moet ik er nog een plaats voor zoeken.
Hopelijk wil hij nu de twee andere ook niet houden.
Je aan een strohalm vastklampen is dwaasUitgelichte afbeelding:
Een dorre strohalm breekt kapot
Een natte strohalm word snel rot
Je vastklampen aan een strohalm is dwaas
Je aan een strohalm vastklampen is nodeloos
Nutteloos
Een strohalm is zo broos
Maar wat moet je anders
[© ms – 24 mei 2025]
Gegenereerd met Artificiële Intelligentie – Image Creator in Bing (aangepast voor uitgelichte afbeeldingen).
