Wizzewasjes

Worst-case scenario’s

By ms

On 5 december 2023

Daar ben ik goed in. In het bedenken ervan. Niet constant en niet altijd. Maar wel bij uitstappen. Ik bereid me daar op voor. Verklaar me niet gek. Het verleden heeft me geleerd dat je het zo zot niet kan bedenken of het kan gebeuren.

Erger vind ik het als een fiasco zich voordoet zonder dat ik het voorafgaand had voorzien en overdacht. Dan weet ik niet altijd goed hoe reageren.

Moest ik al die scenario’s uitschrijven en er fictieverhalen van maken, ik had een hele bundel en kon er een boek mee uitgeven.

pske van mske:

In een poging om verengelsing tegen te gaan, wou ik een waardig Nederlands woord voor “worst case scenario” vinden. Ik kreeg “in het slechtste geval”. En dat vond ik nogal omslachtig en niet helemaal de lading dekkend.

Terug naar vroeger

By ms

On 3 december 2023

In Za za, ze & zo

Iedereen denkt wel eens na, piekert wel eens, over alle berichten, waarmee ze ons nu rond onze oren slaan.

Dan ga ik daarom eens terug naar mijn kindertijd. Van hoe het er ooit, toen ik in Antwerpen woonde, aan toe ging herinner ik me niet meer alles.

Maar later, in Lotenhulle en Hekelgem, aten wij aardappelen met veel groenten en sneed mijn moeder het vlees in hapklare stukjes die ze telde alvorens ze op ons bord te leggen. Eén keer per week aten we frieten, één keer per week aten we vis.

Ik was kind, ik stond er niet bij stil, maar ik ben nooit een echte vleeseter geworden. Ik eet het nog steeds met kleine porties van iets van een 50gr. maar ik snijd het wel zelf.

Ook hadden we in Lotenhulle twee kolenkachels in de woonplaatsen en een Leuvense stoof in de keuken. Heb ik daar kou gehad? Ik herinner het me niet.

In Hekelgem stonden één kolenkachel en de Leuvense stoof in de woonplaatsen. In de (achter)keuken stond niks. Daar verwarmde ik me dan maar aan het afwaswater, want ook daar herinner ik me niet dat ik het koud heb gehad.

Later, na nog maar een verhuis hadden we opnieuw twee kolenkachels in de woonplaatsen en de Leuvense stoof stond in het kot, waar we in bad konden maar waar ook de kolen lagen opgeslagen.

Dààr heb ik het koud gehad. We waren met zes, dat betekent dat het telkens een heen en weer was. Dan wou er ene naar de achterkeuken, een andere naar de wc, een andere dit en de ene weer dat en telkens ging die deur naar die gang open en had ik zin om te brullen omdat het daarna weer lang duurde eer het terug warm was.

Toen las ik eens iets over dat de mensen meer comfort hadden en langer gingen leven net precies omdat ze meer comfort hadden. Omdat ze zich meer vlees konden permitteren konden ze een beter afweersysteem opbouwen en waren zodoende beter beschermd, óók tegen winterkou dank zij dat betere eten.

Nu lees ik dan weer dat we gezonder moeten eten maar ach, daar heb ik me nu al jaren om bekommerd. We eten soms frieten, maar zeker niet alle weken. Zou het eigenlijk wel alle maanden zijn?

Maar bovendien kréég ik het wel toen ik las dat kou lijden gezond is¹. Dan krijg ik de indruk dat ze ons gewoon terug willen douwen naar die situatie van allemaal in één ruimte met een stoof waar je je buik verbrandt en je achterste er af vriest.

Daar haak ik af. Want bruin vet? Dat is het eerste dat ik dààr van hoor. Al ken ik wel ander bruin vet. Als je je vlees in de pan te lang laat bakken krijg je zelfs zwart vet.

____________________
¹ VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2023/11/16/bruin-vet/

Gedoe

By ms

On 2 december 2023

In Za za, ze & zo

Bij het opnieuw instellen van de apps op de telefoon kreeg ik te maken met een paar updates die me wat verwonderden.

Zo kan ik ineens via mijn Proximus-app ook parkeren met 4411, een app die ook op mijn telefoon staat. Maar evengoed kan ik dan weer via de 4411-app ook tickets en 10-rittenkaarten kopen van De Lijn, een app die ook op mijn telefoon staat.

Nu had ik toch wel verwacht dat mijn Lijn-app mijn maandelijkse factuur van Proximus zou kunnen betalen.

Dàt kan dan weer niet.

Bruegheliaanse toestanden

By ms

On 1 december 2023

In Za za, ze & zo

Er was het boek “Bruegel – een dynastie van schilders”. Dat boek hing hier al jaren in huis rond. Eens stond het hier in de boekenkast, dan stond het daar in op het rek, soms -op momenten dat ik dacht dat ik niks met Brueghel en aanverwanten had- verdwaalde het in de boekenmarktdozen om het er terug uit te halen als ik maar weer eens iets wou opzoeken over de oude, de jonge en alle andere Brueghels, waarna het een hele poos hier in de boekenkast, daarna daar op het rek stond en soms -op momenten dat ik dacht dat ik echt niks met Brueghel en aanverwanten had- verdwaalde in de boekenmarktdozen …

Ik heb dus echt niks met Brueghel en toch weer wel blijkbaar. Uiteindelijk haalde ik het terug uit de boekenmarktdozen en besloot deze keer definitief het in het gratis kistje van de zelfgemaakte boekenkast te zetten, samen met andere kunstboeken die ik niet kwijt wil maar die niet hier -binnen handbereik- in de boekenkast moeten staan.

Wat is nu het meest verbijsterende van dit verhaal? Zelfs voor mijzelf? Ik heb me op de boekenverkoop van twee weken geleden nóg een boek van Brueghel gekocht.

Waarom ik nu dit exemplaar meebracht is simpel uit te leggen, net zo simpel als bij dat van Nora Roberts. Het kostte 1€. Bovendien stond de Dulle Griet¹ er in … op een afbeelding weliswaar.

En nu is er absoluut geen overweging om het eventueel in de dozen voor de boekenmarkt te stoppen. Het blijft gewoon en zal ook een plaatske vinden in het gratis kistje van de zelfgemaakte boekenkast.

Alle bovenstaande zou ik niet verteld hebben, ware het niet dat ze het wel hebben over de Bruegheldynastie maar dat ze wel hun stammoeder Mayken Verhulst² en de andere schilderende vrouwen van de familie vergaten, maar ja die heetten dan weer geen Brueghel natuurlijk.

Dat kan iedereen dan weer bij Historiek³ gaan lezen, maar mijn persoonlijke Brueghelgetwijfel dan weer niet.

____________________
¹ Dulle Griet
² Mayken Verhulst
³ Historiek: De Bruegheldynastie teerde op vrouwelijk talent

Factcheckers

By ms

On 30 november 2023

In Film en televisie

Factcheckers is een programma van de Vlaamse Televisie¹, gepresenteerd door Britt², Jan³ en Thomas⁴. Zij brengen telkens elk een stelling naar voor die ze willen uitzoeken.

Gisteren, in de namiddag, keken we naar de uitzending die pas ’s avonds zou uitgezonden worden. Dat kan omdat we niet meer met de decoder kijken maar met de VRT MAX app.

Waarom ik het er nooit eerder over had? Meestal kijk ik daar wel met plezier naar, maar gisteren was ik echt in shock.

Aflevering vier van seizoen 4⁵ handelde over zwerfvuil, over de invloed van de lakkleur van je auto op de binnentemperatuur en over de job van kinderverzorgers in de praktijk. Het eindresultaat:

“Zwerfvuil opruimen is dweilen met de kraan open” is waar;
“Een witte auto wordt even warm als een zwarte auto” is niet waar;
“Negen kinderen voor een begeleider is te veel” is waar.

Wie nu denkt dat ik dat zó ook had kunnen weten heeft gelijk. Ik zou daar nooit aan getwijfeld hebben, behalve aan die autokleur misschien. Maar dat doet minder ter zake, we hebben toch een witte.

Maar wat het zo schokkend maakte waren die beelden van sluikstorters die gewoon verder sluikstorten terwijl zij er bij staan en met allerlei smoezen op de proppen komen als er om uitleg gevraagd wordt.

Al moet niet altijd het ergste gevreesd worden als iemand op een parking zijn koffer opent. Weet ge nog? Wij hebben daar nog altijd onze porta potti in staan.

Over die situatie in een crèche wil ik het niet eens hebben. Diegene die die regel heeft gestemd ~~is een~~ heeft een kemel van groot formaat geschoten⁶.

Featured Image/Uitgelichte afbeelding:

Afbeelding van OpenClipart-Vectors via Pixabay.

____________________
¹ VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtmax/a-z/factcheckers/
² Britt Van Marsenille
³ Jan Van Looveren
⁴ Thomas Vanderveken
⁵ VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtmax/a-z/factcheckers/4/factcheckers-s4a4/
⁶ VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2023/11/28/factcheckers-kinderopvang/
____________________

Het nut van een powerbank

By ms

On 29 november 2023

In Za za, ze & zo

Had ik het over een kapot kabeltje van mijn mijn powerbank is dat eigenlijk een gsm probleem dat al een hele poos geleden begon.

Die batterij liep leeg als een zeef en ik weet dat aan een update waarna dat begon. Wat ik ook deed, wat ik ook probeerde, het bracht geen aarde aan de dijk.

Enkele apps van die telefoon zwieren had ook al niks geholpen. En ondertussen nam ik toch al een jaar, als het niet langer is, die powerbank overal mee naartoe. De laatste maanden echter moest die ook mee op wandel want ook dat kon de telefoon niet meer aan. Dat weet ik dan weer aan de overname van Runtastic door Adidas. Vroeger frette die gps van Runtastic die batterij niet leeg. Eens Adidas gebeurde dat wel.

Nu ja, ik kon excuses verzinnen zoveel ik wou, die telefoonbatterij was naar de Filistijnen. Het was na ’t Kuipke dat ik besloot dat het genoeg geweest was. Ik zou een andere telefoon kopen en dat moest vóór mijn volgende vakantie. Het storende woord in die zin is “zou”. Alle excuses waren goed zoals: “Het is een beetje kort dag” en “Dan zit ik op vakantie met een telefoon die ik -nog niet goed ken” …

… “of met een telefoon die zegt: ’trekt nu uwe plan’ en het verder vertikt” vulde Luc aan.

Ik hield vast aan mijn plan. De week nà de vakantie zou ik werk maken van die telefoon. Ik ging met die grote drukte van Black Friday toch niet tussen die mensenzee gaan hangen, zeker …

Het heeft niet mogen zijn.

Vorige zondagmorgen vroeg ik: “Rijden we morgen maandag om een nieuwe telefoon?” “Waarom maandag?” vroeg Luc “De winkels zijn nu op zondag ook open”. En dus reden we zondagavond na onze uitstap nog naar een telefoonwinkel. Gelukkig wist ik wat ik wou en moest ik enkel nog enkel even aftoetsen of het wel die werd of toch maar een andere.

Ondertussen draait die al naar behoren, zijn er een paar apps afgegooid en de andere ingelogd.

Enkel zijn frakske is nog onderweg. Hij gaat nu nog overal mee in zijn doos.

In de microfoon

By ms

On 28 november 2023

In Za za, ze & zo

Het is niet iedereen gegeven. Echt niet.

Als je aan een groep mensen iets wil diets maken en ze praten onderling, dan kan je wat luider praten. Als zij dan ook met meer zijn en er een geroezemoes is en je wil de aandacht, kan je ook gaan roepen.

Sommigen verkiezen dan een megafoon. Maar dat is onbegonnen werk. Diegenen die iets verstaan van iets dat met een megafoon kond wordt gedaan, mogen nu hun vinger opsteken.

Maar de techniek staat voor niks. Nu kan het ook met een microfoon. Daarmee kan je hele zalen stil krijgen. Daarmee kan je je boodschap aan duizenden mensen ineens overbrengen.

Soms is die microfoon een wonder, al hangt het niet van de microfoon af maar van diegene die hem gebruikt.

Als die installatie goed is aangesloten, de spreker er op normale manier in spreekt, is dat een zegen voor wie wil luisteren.

Maar wee het moment dat die spreker denkt dat hij er in moet roepen.

Featured Image/Uitgelichte afbeelding:

Afbeelding van StockSnap via Pixabay.

De zoon van de bakker

By ms

On 27 november 2023

In Za za, ze & zo

Denk je dat alle grote schilders uit de gouden tijden afkomstig waren van grote steden? Dat had je gedacht!

Want dan lopen Luc en ik zo samen in het MSK in Gent de schilderijen en hun schilders te bestuderen en staat daar ineens: “Neerlinter” bij de informatie over de schilder. Werkelijk dat stond er. En Neerlinter is niet bepaald een grote stad. Neerlinter is een dorp hier wat verder. Dat ligt naast Oplinter en maakt nu deel uit van Linter. Dat is toch niet te ingewikkeld mag ik hopen.

Het wordt pas ingewikkeld als ik vertel dat het voornoemde Oplinter niet bij Linter hoort, maar bij Tienen.

Dan hangt daar, zoals gezegd, ineens een schilderij “Rommelpot” van een schilder die in Neerlinter geboren is. Ik neem een foto van schilderij en beschrijving en zou dat thuis wel eens opzoeken. Maar dat “eens” is al zo erg als “ooit”. Het kwam er dus niet van.

En dan loop ik op mijn eentje in het KMSKA tussen de “Krasse Koppen” -Luc heeft minder tijd nodig dan ik- en blijkt één van de schilderijen “De roker” van de hand van de man uit Neerlinter. Ik heb Joos van Craesbeeck¹ daar ter plaatste gegoogeld. Niks meer “eens” of “ooit”. Ik moest het onmiddellijk weten.

Een kleine anekdote? Drie dames stonden ook foto’s te nemen van voornoemd schilderij. De zaalwachter tegen wie ik er iets over zei antwoordde dat hij dat wist. Hij wàs van Neerlinter. Eén van de dames draait zich om en zegt: “En wij zijn van Tienen”. En zo had Joos van Craesbeeck daar ineens een hele fanclub verzameld.

pske van mske:

Of de ogen op het schilderij “Rommelpot” echt zo geprononceerd waren of dat dat lag aan de nonchalante wijze waarop ik het fotografeerde, zal ik bij een volgend bezoek aan het msk eens moeten verifiëren. Ik weet het namelijk zelf niet meer.

____________________
¹ Joos van Craesbeeck

Moorddadig log

By ms

On 26 november 2023

In Za za, ze & zo

Bij het voorbereiden van de volgende boekenmarkt in december in Aarschot, maakte ik nog maar eens werk van een andere doos boeken waar er een resem in zaten die voor mijn part weggegeven mochten worden aan organisaties die boekenverkopen organiseren voor het goede doel.

Dus haalde ik maar weer een lege bananendoos van de zolder, vermoordde de drie wespen die daarin overwinterden en begon de doos te vullen.

De volgende ochtend wees Luc me op de venster op de overloop. Daar zaten weer twee wespen die nog niet volledig bij hun positieven waren gekomen. Die heeft Luc dan maar dood genepen.

Die middag, tussen de soep en de patatten, om het zo uit te drukken want wij eten geen soep en patatten in één maaltijd, vertelde Luc me dat hij nog een derde had moeten kelen.

Weet je dat ik al twijfelde om het kerstgerief van de zolder te halen. Wie weet wat daar allemaal uit komt gekreffeld.

pske van mske:

Ik ga niet naar elk log apart verwijzen waarin ik het over onze curieuze situatie met wespen heb. Wie daar meer wil over weten kan hier onder even op de tag “Wespen” klikken. En wie er nog niet genoeg van heeft, er is nog een tag “Hoornaars” ook.