Wizzewasjes

Ooit was ik een kei in hoofdrekenen. Meetkunde en algebra, vraagstukken. Alles ging vlotjes.

Tot men met de moderne wiskunde aankwam en mijn interesse verdween als sneeuw voor de zon.

Maar enige logica heb ik er toch aan over gehouden.

Die logica laat me nu deze berekening maken:

We betalen 21% btw op de energie. De prijs van de energie is al veel meer dan verdubbeld. Dan is die 21% in bedrag omgezet toch ook zoiets als meer dan verdubbeld? Juist? Of niet juist?

Waarom kan dat btw-tarief dan niet naar beneden omwille van gevolgen voor het overheidsbudget¹?

Dat overheidsbudget fret zich vet en wij lopen krom van ongerustheid want niemand weet waar het eindigt.

Stond het wandelen wat op een laag pitje, bij een verblijf in Zonekes huis kan je echt niet binnen blijven. Dat bos lokt je zo naar buiten, Nitro trouwens ook.

Mistig als die dagen waren zou je verwachten dat we het aan ons zouden hebben voorbij laten gaan, maar neen.

Eens thuis wilden we doorzetten, alle dagen een goeie 4km, dat zou toch geen sleur worden, zo dachten we.

Vrijdag gingen we een toerke over de betonnen veldwegen, zaterdag ook. Zondag dachten we: “weeral hetzelfde” en bleven thuis.

Ach ja, op de weekdagen werken de meeste mensen wel en stappen we straks wel de auto in om naar de wandeling te rijden.

Maar dat: “stappen we de auto in” hangt serieus mijnen hoebel uit. De prijs van de naft is er niet naar.

Een -kleine- impressie van de voorbije week. De foto van de man en de hond staan er niet bij. Die houd ik voor mezelf.

Weet je waar ik niet goed tegen kan?

Ik kom aan de kassa in een supermarkt. De vrouw voor ons ziet me, lijkt te schrikken, draait zich snel om en zegt iets tegen haar man. Die verstaat haar niet en dus trekt ze hem maar aan zijn arm naar beneden en fluistert iets in zijn oor.

Hij heeft de neiging om zijn hoofd om te draaien maar houdt zich in. Dat zie ik aan zijn schouder. Ik weet heel goed dat ik de vrouw niet ken. De man trouwens ook niet.

Ik kijk: mijn jas is niet vuil, mijn broek ook niet. Ik voel: mijn haarlint zit nog goed, mijn haar hangt niet los. Ik bestudeer: mijn schoenen zitten aan de juiste voet, mijn sokken ook, maar die zien ze niet.

Is er iets mis aan mij? vraag ik Luc. “Neen” zegt hij.

Twijfel slaat toe. Ik zit niet meer goed in mijn kleren, ik voel me ongemakkelijk. Bij de volgende winkel kijk ik eerst in de vitrine alvorens binnen te stappen. De zijkanten kan ik niet bekijken, de kassa zit achter die vitrine.

Ik ben blij als het winkelen er op zit en ik veilig en wel terug in de auto zit.

Waarom doen mensen dat?

Met mijn handen vol met de eetbakken voor de paarden kom ik buiten en schrik. Het majestatische zwarte paard staat me op te wachten met haar hoofd over de poort.

En ik lach … luidop.

Het paard ook.

Ik vertel Zoneke over de zwarte schoonheid die met mij mee lachte. Die haalt me uit mijn droom en lacht: “Maar neen, moeder, dat wil zeggen: ‘kan het niet wat rapper, ik heb honger'”.

Tja, zo’n hoogheid is ze wel.

Stel dat je drie nachten niet thuis bent en je weet dat al van in de zomer, dan bedenk je toch dat je bij eventuele vriestemperaturen de watermeter toedraait.

Stel dat je dan ineens een paar nieuwigheden in huis haalt waarvan er ene naast de watermeter komt te staan, je uitdrukkelijk aan de verkoper vraagt of het kan bevriezen en die negatief antwoordt terwijl de installateur zegt dat het wel kan, maar dat het te verhelpen is met enkele oude dekens en een kartonnen doos.

Stel dat je het zaakje wel degelijk helemaal isoleert en de temperaturen de laatste weken aangaven gunstig te blijven.

Stel dat je op voorhand voorspelt dat het die nachten wél gaat vriezen …

Ik zei het al meer. Soms wil ik eens gewoon geen gelijk krijgen.

En zeggen dat Luc een verwarmingstoestel op gas wou kopen voor de koude dagen. Gelukkig deden we dat niet. Dat zou daar ook maar koud gestaan hebben.

Gelukkig hadden we voor ons vertrek het gedrag van ons kot grondig bestudeerd. De temperatuur daarbinnen blijft altijd 2 à 3 graden boven de buitentemperatuur. Dus -1 of -2 och, daar draaiden we vroeger zelfs de meter niet voor dicht. Maar kouder?

De kogel is door de kerk. Ik wil een slim verwarmingstoestel. Ik wil niet gegijzeld worden door twee filters die misschien welles/nietes last kunnen hebben. Ik wil in de winter weg kunnen. Ik wil volgend jaar naar de sneeuw, …

Ik wil dat verwarmingstoestel volgende week!

Sedert we naar Duitsland gingen, hangen mijn stoffen mondmaskers aan de haak en hield ik me bij chirurgische. Dat houdt ook in dat wij onlangs nog een pak met 50 chirurgische maskers kochten.

Nu heeft men het haast dagelijks over de FFP2 maskers. Ook in Duitsland kocht ik één FFP2 masker, dat ik liever niet wilde opzetten omdat ik vind dat het lijkt op een eendenbek die een optater heeft gekregen.

Veiligheid voor alles zou dan willen zeggen dat we onze doos met 50 chirurgische in de kast mogen zetten tot het allemaal weer wat minder ernstig wordt en we toch maar even gaan kijken hoe we op niet al te dure wijze aan de betere maskers moeten geraken.

Al blijkt het dan weer niet zo ideaal voor een man met een baard volgens viroloog Steven Van Gucht – Sciensano¹. Scheren is bij deze geen optie want als Luc nog maar een stuk van zijn snorrebaard doet loop ik weer twee weken verloren en schrik ik telkens ik hem zie.

Ik weet wel dat het geen modeshow moet zijn maar iets of wat overdreven is het wel, dat koffiefiltermodel.

Voor mezelf wou ik alweer één van mijn incognito uitrustingen voor de dag halen.

En toen zei de apotheker tegen Luc dat dat niet echt noodzakelijk is voor wat wij de mondmaskers gebruiken, enkel voor contacten zoals op metro, trein, tram, bus.

En toen Luc er tóch minstens één wou, bleek dat zwarte apothekersmasker nog kleiner dan het witte dat ik in Duitsland kocht.

Maar ik ben toch content dat we het toch tenminste bij iemand met kennis van zaken navroegen.

Het is niet aangenaam leven in coronatijden. En daar heb ik het dan nog niet over de ziekte op zich, maar over de dingen die wegvallen voor de veiligheid.

Zoals ik gisteren al aanstipte is het op bewegingsgebied al gene vette ni meer. Dat is zo de situatie van voor de laatste versoepelingen in september, waarna het er ineens allemaal beter uit zag. Vooral het zwemmen en het uitkijken naar de kleine vakantietjes tussendoor gaven het leven terug wat meer glans.

Ook de maandelijkse boekenmarkt deed dat. Dat is eigenlijk ons enige regelmatige contact met de buitenwereld. Ook die ligt al drie maanden stil. Eerst omdat de organisatie corona had, daarna omwille van de stijgende cijfers in de scholen en nu …

Dat houdt in dat wij zonder lockdown toch het gevoel hebben in lockdown te zitten, met als gevolg dat ik mijn kas op fret wat resulteert in ongewenste bezoekjes aan de frigo en af en toe de trap op en af stampen om dat weg te werken.

Mentaal is dat niet goed hé …

Het is niet goed en het zal nooit goed zijn.

Eigenlijk wisten we dat allemaal al, maar nu komt er nog een straffe bij.

Al diegenen die al die jaren hun 10.000 stappen per dag hebben gezet zijn er aan voor de moeite. Het moeten er namelijk 15.000 zijn¹.

Maar dat is zo erg niet, het is gemakkelijker dan je denkt. Je gaat eens dubbel in de kelder en nog zo het een en ander.

Wel de ingebouwde gezondheidsapp van mijn telefoon accepteerde dat soort stappen niet. Die zei wel hoeveel ik er had gezet, maar nam enkel de effectieve wandelstappen in rekening. Ik heb die app van mijn telefoon gegooid.

Maar kijk! Op het eind van het artikel is de oplossing nabij. Er is een boek met een wandelplan. Hoera! We zijn gered!

Het kost wel 19,99€ maar voor je gezondheid mag je toch iets over hebben zeker.

Want ja, ik beweeg te weinig. Het zwembad is dicht. Met al die regen ontbreekt alle wandelgoesting. Door corona zijn de Kringwinkels ook een brug te ver … andere winkels ook.

Maar aan de computer sta ik recht. En ik rijd dagelijks op het binnenhuisveloke. Dat bouw ik meer en meer op. Met die heupartrose moet ik niet gaan forceren.

Wat doen we dan met dat andere artikel uit dezelfde gazet? Dat artikel dat het had over het gevaar van de coaches²?

Misschien moet ik zelf maar coach zijn voor mijn sportieve aangelegenheden.