Enkele maanden terug stond er een dagje Bobbejaanland op het programma. Het weer was goed. De sfeer was goed. Schitterend gewoon.

Toen ze aanschoven om op de El Rio te gaan, bemerkte mske dat het meisje voor haar zich heel eigenaardig gedroeg. Ze trok constant aan het klipje van haar, wel erg grote, pet en liep constant gebukt naar het kind dat bij haar was.

Mensen die in de andere rijen stonden hadden al verschillende keren mekaar aangestoten en naar het meisje gewezen.

Per toeval -hun groepje was met 5 en het meisje was daar met haar dochtertje en haar moeder,-zaten ze samen in één bootje.

De moeder en het kind hadden volle pret en waren uitgelaten, het meisje zelf bleef schuchter.

Toen ze waren uitgestapt zei Zus dat het meisje Betty was. Gelukkig heeft mske haar kinderen geleerd zulke dingen niet in bijzijn van de personen in kwestie te zeggen.

Naderhand, toen ze iets zaten te drinken zagen ze dat Betty bestormd werd zodat ze nadien wegliep.

En mske is blij dat ze niet beroemd is. Als je elk moment van je leven achter de klip van je pet moet leven om onbezorgd met je dochter en je moeder op stap te gaan, dan schort er iets.

Vandaag weer! Slow en mske gaan naar de fandag van Slow’s favoriete voetbalploeg. Op een zeker moment moeten de voetballers in een tent gaan zitten om te handtekenen. De file die er stond leek al net zo erg als in de tijd van de Sovjets in Rusland en er geen brood was.

Maar dat niet alléén! Op het ogenblik dat al die spelers binnen zijn, vliegt er meer dan de helft van de aanwezigen richting tent en staat achter de nadars naar die mannen te kijken. Op dat ogenblik heeft mske dan altijd de drang om een plaatje op te hangen of met een metalige stem te zeggen: “Verboden deze dieren te voederen”.

Op een zeker moment worden zelfs de vrouwen van die spelers lastig gevallen door een bende geilaards van het laagste allooi! Slow, die dat aanhoorde, is een paar meter verder gaan staan om zeker niet bij dat laag-bij-de-gronds allegaartje gerekend te worden.

Begrijpt die kudde dan niet dat die mensen ook recht hebben op onbezorgd leven? Dat ze, omwille van het feit dat ze bekend zijn, geen publiek eigendom zijn?

Of die mensen die bluffen omdat ze deze of gene kennen, zijn dat dan echte vrienden? Vriendschap is iets dat je koestert in het binnenste van jezelf en als je moet bluffen omdat je bevriend bent met iemand die het, volgens mensennormen, gemaakt heeft, dan zoek je enkel een afstraling van hun bekendheid op jezelf.

Soms vraagt mske zich zelfs af of bekendheid geen struikelblok is voor vriendschap. Want aan ene zijde kan men denken dat de andere bevriend is omdat men bekend is, terwijl men aan de andere zijde toch oplet om niet over te komen als een sensatiezoeker.

Arme bekende mensen!

Verder zijn dat toch ook maar “mensen-die-werken-om-den-brode”, net zoals die gapers. Of straalt roem zoveel schijnglans uit dat mensen niet tevreden kunnen zijn met wat ze wel hebben?

Arme onbekende mensen!