mske is in een rothumeur. Ze is opgestaan met een rothoofdpijn, vindt vandaag een rotdag, haat het rotweer – alhoewel ze meestal van warmte houdt en het nu aan het onweren is en ze onweer fijn vindt, baalt over de rotnotarissen en baalt over dat rotjoenk.
 
Die rotnotaris van de verkoper kwam maandag uit verlof terug en ze weet nog niks. Ze belt al twee rotdagen haar rotnotaris die haar al twee rotdagen belooft dat hij zal terugbellen maar het niet doet. Ze wou vóór de verhuizing die badkamer en die verwarming er in hebben maar dat lukt al niet meer. Ze wou dan maar voor de verhuizing verven en behangen, dat zal ook al niks worden. Ze moet met Belgacom afspreken en kan niet.
 
Rot! Rot! Rot! Rot! Rot!
 
Verder is er Boeke! Slow heeft foto’s genomen, maar Zus had gezegd dat zij wel een reportage wou maken – Zus is fotografe. Slow stelt dat voor aan Boeke, die daar gretig op ingaat. Ze heeft al twee maal gevraagd wanneer dat doorgaat. Zus wil daarvoor wel een zaterdag opofferen aangezien Boeke ’s avonds iets gaat bijverdienen met opdienen.
 
Maar … mske mag niet mee!
 
Slow moet daarvoor van tegen Leuven naar tegen Hoogstraten rijden om Boeke op te pikken, van tegen Hoogstraten naar tegen Genk bij Zus, foto’s nemen, terug naar tegen Hoogstraten om Boeke af te zetten en terug naar hier.
 
Zegt Boeke: “Zeg kan “die” niet efkes alleen blijven, ik zit hier zo dikwijls alleen!”
 
Ondertussen verandert Boeke ook van mening, eerst zei ze dat mske de oorzaak van de breuk van haar ouders was, nu is het omdat ze het niet aankan Slow met iemand anders dan haar ma te zien. En daarover baalt mske, want dat is uiteindelijk zeggen: “Ik wil je niet zien omdat ik een pispaal nodig heb tegen wie ik mijn frustraties kan uitwerken.” Want tegen de eerste de beste vreemde op de straat zou ze wél goeiedag zeggen, maar als je de fout begaat om van haar vader te houden is het hek van de dam! En dan zegt mske: “Foert! Waarom zou ik er nog moeite voor doen?”