Hoe dikwijls hebben wij dit scenario al niet meegemaakt. Iedere keer en iedere keer opnieuw en toch verandert er niets. Telkens opnieuw begint het met een héél gewoon gegeven zoals nu.

En mske reageert altijd op dezelfde manier. Ze pardonneert één keer als je haar iets misdoet. De tweede keer niet meer! En dan krijg je meestal dezelfde reactie. De situatie die zich hier nu voordoet zou lachwekkend zijn ware het niet dat mske nog steeds, ziek als ze is, ’s morgens in haar flanellen hemd naar buiten moet omdat er hier binnen geen sanitaire voorziening is.

Sedert gisteravond belt de installateur namelijk constant op. De gesprekken gaan steeds over hetzelfde: de installateur zélf. Enkele voorbeeldjes:

Daar kan ik toch niet aan doen. Wat moest ik dan doen? Alle dagen naar de fabriek bellen?

Jullie doen raar, jullie doen cru, nà àlles wat ik al voor jullie gedaan heb!

Ik heb mijn voeten onder mijn lijf uit gelopen om een septische put en een boiler te vinden.

Màg ik die niet meer plaatsen? Wat moet ik nu doen?

Gisteren vier telefoontjes, vandaag ook al.

Het raakt mskes kouwe kleren niet! Als hij nog één maal belt verwittigt ze hem dat ze gaat klacht neerleggen wegens intimidatie en wees gerust, als hij dan nog eens belt, dan doet ze dat gewoon.