Jaren terug, Zus zat in haar tweede jaar MNW, ging mske haar halen zoals de dagelijkse gewoonte was. Plots kwam Zus, aan de arm van een klasgenootje en met haar beide ogen dicht, aangewandeld. Bleek dat ze een steen in haar oog gehad had, geen steentje maar een grote zandsteen. En dat was al een poosje voorgevallen maar de school had geen tijd meer gehad om naar de dokter te gaan, anders had mske daar verloren moeite gestaan.

mske haalde snel Zoneke op en rijdt naar de oogarts, maar die was er niet, die had een operatie in Leuven.

mske wou naar spoedgevallen maar moet eerst Zoneke gaan afzetten en komt aan werken waar de man haar teken doet dat ze moet geduld hebben. Ze sprong uit de auto, loopt handenwringend naar de man en doet het verhaal op een huilerig toontje. Die kerel zette die kraan opzij. mske stapt in en Zoneke bekeek haar verwonderd want mske is niet huilerig, maar ze was niet huilerig meer en zei kordaat tegen Zoneke: “zo moet je dat doen, anders bereik je niks”.

Uren hebben ze op spoedgevallen gezeten. Het was ernstig genoeg maar niet ongeneesbaar.

En Zus doet het verhaal van het voorval. De klastitularis had hen bevolen naar het bovenste veld te gaan; de godsdienstleraar echter had gezegd naar de klas te gaan. De ganse klas is naar het bovenste veld gegaan omdat volgens hen de klastitularis primeerde. En daar gooide die knul met die steen … zomaar uit pure baldadigheid. En mske gaf de nodige papieren mee naar de school.

Toen Zus terug op school was kreeg ze een uitbrander van de lerares wiskunde: “wat had zij te zoeken waar die steen vloog? Had ze gehoorzaamd dan was ze in de klas geweest? En als ze het grappig vond kon ze op woensdag komen strafschrijven.”

En toen pas werd mske boos, maar dan héél erg … woest! Ze schreef een brief naar de school dat ongevallen konden voorvallen maar dat in dit geval de dader nog niet eens op het matje geroepen was, maar dat ze de school dringend verzocht om een lijstje op te maken van de rangorde van de leerkrachten, zodat de kinderen tenminste zouden weten wiens bevel primeerde en dat ze, aangezien haar dochter in die school nog bedreigd was door een leerkracht, ze naar de rijkswacht ging stappen om de school te verplichten de dader te zoeken en dit ter bescherming van de 1.000 andere ogen. Ja, mske was écht boos. Ik heb hier al gezegd dat er in die gemeente 6 families waren, die oorspronkelijk van daar afkomstig waren en die de touwtjes in handen hadden zowel op het gemeentehuis, de katholieke scholen, verzekeringen, advocatuur, …

Zowel de dader, die mske wel kende, als de lerares wiskunde waren lid van die clan.

Een week later, na enkele lijmende masseurstelefoontjes van “zoveel kinderen” en “onmogelijke opdracht” en “spelende kinderen” stàpte mske naar de rijkswacht en légde klacht neer.

Toen de rijkswachters naar de school waren gestapt om hun versie van de feiten te noteren, kwam ’s avonds het telefoontje: “Ik ben de mama van …, ik wou even weten hoe het met Zus’ oog was”.