Toen mske en Broer ooit bij hun grootmoeder gingen slapen, moesten ze hele toeren uitsteken om in dat grootmoederbed te kunnen. Het ding was hoog, zo hoog dat ze met hun twee handen zich moesten vasthouden aan de dekens en dan uit alle macht trekken om toch met hun voetjes op de bedsponde te geraken en dan konden ze pas met hun knieën boven op de matras.

Toen grootmoeder naar Brussel ging wonen kocht ze een nieuw modern laag bed en kwam het hoge bed bij Broer op de kamer te staan. Broer en mske hebben daar nog veel leut aan beleefd.

Waar het hoge grootmoederbed naartoe is gegaan weet mske uiteindelijk niet. Je bent kind en kent de waarde niet van de dingen die nog herinnering moeten worden. Maar toen het nieuw gekochte moderne bed van mske en Ex begon te piepen bij bepaalde verrichtingen, gooiden ze dat buiten. Er waren namelijk twee kurieuzeneuzen in huis. En Ex fabriceerde zelf een constructie waardoor de matras op de grond lag zonder op de grond te liggen.

En mske begon te denken aan dat hoge bed, hoe jammer het was dat dat weg was.

En toen ze dit huis kocht vond ze op zolder een oud bed, het was gedemonteerd maar het staat er. En ze dacht dat ze dat bed in de zomer gaat afhalen, zien of dat volledig is, eventueel opknappen en dat op de tweede slaapkamer gaat plaatsen en ze is benieuwd om te zien of dat een hoog bed is.

En deze morgen, toen ze opstond en zich uit haar spiksplinternieuwe bed in oude stijl liet glijden besefte ze plots dat hoge bedden geen hoge bedden zijn, enkel en alleen van uit het gezichtspunt van een kind. En het spiksplinternieuwe bed is ook hoog, want mske kan niet met haar voeten op de grond als ze op de rand ervan zit. Is het daarom dat ze dat nieuwe bed zo prettig vind, omdat ze er kan uitglijden en dat ze eerst haar knie moet zetten om er in te geraken …

mske zal nu eens nooit volwassen worden!