mske is eigenlijk niet cafégezind. Dat kwam doordat moe de afkeer voor zulke dingen er goed ingeprent heeft. Alhoewel mske herinneringen heeft aan het dorp waar ze naast een kozijn van moe, met café, woonden en waar moe toch Dort dronk. Wat voor bier dat ook mag geweest zijn.

In elk geval geeft Slow er de voorkeur aan om in een gewoon dorpscafeeke iets te gaan drinken en niet in van die sjieke gelegenheden waar je “U” moet zeggen tegen je glas.

Toen Slow en mske dan voor de eerste keer in het, volgens mij, dichtstbijzijnde cafeeke iets gingen drinken, keken de reguliere bezoekers raar op maar antwoordden wel vriendelijk op hun groet. De vraag: “wie is dat?” stond op hun voorhoofd gedrukt.

Toen mske aan de bazin vroeg welk donker bier ze had, antwoordde die: “Leffe” en vroeg dat ter bevestiging aan haar dochter die achter de toog huiswerk stond te maken. Die reageerde daar op met de woorden: “Ja, normaal wel, maar nu is die op!”

De andere bezoekers vertelden luid over de 4 à 5 diefstallen van de dag ervoor. En dat was groot nieuws in zo een klein dorp. Ze keken daarbij af en toe stiekem naar Slow en mske. En dan was er blijkbaar ene die de oplossing leek gevonden te hebben. Hij zei: “Ha ja, en de BOB hangt hier ook al de ganse dag rond”. En weer keken ze allen stiekem naar Slow en mske.

En nu zouden ze daar nog eens naartoe willen al was het maar om als speurneus te ontdekken of de Leffe nu binnen gekomen is en wie er uiteindelijk de cafébazin is: de moeder of de dochter.