Gisteren middag hoorde mske de vermelding van het ongeval in O. en ze dacht: “als er iets is, zullen ze het wel laten weten” en stond er verder niet bij stil.

Toen ze echter het nieuws van 18.00u zag en de plaats waar het was gebeurd begon ze toch een beetje onrustig te worden en belde naar Broer. Ze kreeg Nichtje en vroeg: “alles in orde bij jullie?” En toen Nichtje daar verwonderd “ja” op antwoordde legde mske maar even die opflakkerende onrust uit.

Later belde Broer en wist te vertellen wie het wel was geweest. En alhoewel het mske bedroefde en erg verdrietig maakte, was er toch ergens een opluchting dat het geen van haar neefkes betrof. Toen ze dat aan Broer vertelde, zei hij, dat hij met Schoonzusje, samen met Kozzeke en Mooikind op een feest waren geweest en dat hij dus ook bij het horen van het nieuws een sms had gezonden met de vraag of Kozzeke en Mooikind goed thuis waren gekomen.

En toch blijft er altijd de onrust. Ze mogen dan nog zo voorzichtig en adequaat rijden, je weet nooit of er geen andere de controle over het stuur verliest en op hen knalt.

Een mens is slechts gerust als hij alleen blijft, van niemand houdt en aan niemand houdt. Maar wat zou het leven dan betekenen?