“Ik heb Slow altijd al een sul gevonden” zei de moeder van Kim en de Rebel “zich zo laten ringeloren door SS“.
 
mske, die wel zag dat zij eerder van de ringeloorders dan van de geringeloorde kant was, zei vergoelijkend dat je niet mocht noch kon oordelen als je de situatie niet kende. “En toch vind ik hem een sul” hield ze vol.
 
mske, die er niet van houdt om te discuteren met mensen die tóch zinnens zijn hun gelijk te halen, antwoordde niet meer, aangezien discuteren met betweters nu niet direct op haar verlanglijstje van uit te voeren zaken staat.
 
Later op de avond wist de vrouw te vertellen dat Wachtebroer het huis niet wou verkopen dat ze gemeenschappelijk bezaten en dat zij dat wél wou en ze vroeg zich af hoe ze nu zo een dwarsliggende man moest overtuigen. En mske antwoordde dat ze het volledig met de man eens was. Het huis dat in een duurdere buurt lag, bracht meer op dan het huurgeld dat zij moesten betalen.
 
Dit voorval dateert van een jaar terug, met de kermis in Slow’s dorp.
 
Enkele maanden later verliet de vrouw Wachtebroer. Ze had een nieuwe vriend, al 6 maand en alhoewel die vriend de reputatie had om zijn minnaressen uitermate snel te dumpen wou de vrouw toch de volle pond aan die kerel besteden, huurde iets anders en liet Wachtebroer en de kinderen achter.
 
Wachtebroer leed in stilte en vertelde Slow en mske dat zijn vrouw had gezegd dat ze alles eens op een rijtje moest zetten en dat ze nog moest overleggen of ze terugkwam of niet. Hij hoopte van wel, dan konden ze samen aan de relatie werken. mske heeft toch maar haar mening gegeven over dat “aan een relatie werken”.
 
Later belde Wachtebroer Slow op en wist te vertellen dat het gemeenschappelijke huis verkocht was en de opbrengst verdeeld en dat zijn vrouw overlegde om terug te komen, maar hij had gezegd dat hij nu alles eens op een rijtje moest zetten en dat hij nog moest overleggen of ze wel kon terugkomen of niet.
 
En op dit punt van het verhaal bijt mske altijd op haar tong om toch zeker niet te zeggen wat ze denkt. Wat mske denkt? Dat er mensen toch ver gaan en veel riskeren om toch maar hun eigen goesting door te drijven.