Toen mske zaterdag ontwaakte, uit bed sprong -lichtjes met een korreltje zout te nemen- en aan de ontbijttafel zat vroeg Slow naar de plannen van de dag. Op de manier waarop hij dat vraagt weet mske al of hij het vraagt of dat hij zelf al met één of ander plan rondloopt.

En toen ze niet onmiddellijk antwoordde, zei hij: “we gaan naar Oostende en we gaan een pull voor je kopen”. mske slikte. Ze weigert namelijk al twee jaar wat dan ook voor zichzelf te kopen omdat ze eerst die kilo’s er af wil, die er sedert “hét” bijgekomen waren. Maar de, toen zo goed als nieuwe, fleece vertoont ondertussen sporen van het vele dragen en de sport sweater met kap is nu ook niet de ideale klederdracht thuis.

En mske dacht bij zichzelf:”efkes naar Oostende, goedkoop ander fleeceke kopen en klaar is kees”. Ze gingen dus naar Oostende en mske zocht tot ze een fleece vond die, kwalitatief gezien, niet aan de andere kon tippen maar die wel bij prijs was.

Maar dàt was buiten Slow gerekend, die plots zei: “okee, dat is één en nu nog een mooie pull”.

Uiteindelijk heeft mske een mooie gevonden, een heel mooie die zo goed en mooi zit. En toen ze buiten kwam en zich spiegelde vroeg ze zich af waarom ze toch die lelijke sportpantoffels had aangetrokken onder die geklede broek. En uit puur frustratie kocht ze zich nog een setje nieuwe schmink in herfsttinten.

Terug thuis heeft ze on-mid-del-lijk een paar geklede schoenen in de reiszak gestopt.

Weer een “awakening”?