Wij hebben een probleem. Mouche! Zoals reeds gezegd heeft mske Mouche binnen genomen omdat ze zo een mooi katje was en eigenlijk veel te jong met kittens zat. Toen uitkwam dat Mouche met haar kopke en haar pootje in een val had gezeten bleek al snel dat er iets mis was in Mouche’s hoofd. Mouche kwam wel op mskes benen liggen om naar de koers te kijken, maar niemand mocht een beweging maken of ze schoot als een dief in de nacht weg.

En toen kwam Karboenkel en eiste het plaatske op mskes benen op. Eigenlijk eiste hij heel mske op maar dat liet ze natuurlijk niet gebeuren. En Karboenkel sliep in haar armen en Mouche op haar benen.

En toen kwam Slow en Mouche liep nog iets verder verloren.

Pas toen we hier woonden begon het echt. Mouche eet niet! Ze eet wel maar in die mate dat ze zeker geen indringers in haar vel wil. Dus slaat ze eerst een slag in haar eetbakje zodat alle korreltjes door de volledige keuken vliegen en begint dan één voor één die korreltjes dood te meppen. Dat gaat gepaard met een gegrom en gebrul van jewelste. Natuurlijk was Karboenkel er altijd als de kippen bij om die overlevende korreltjes op te eten.

Maar nu mag dat niet meer. En nu geeft mske Karboenkel hier in het buro zijn dieetvoeding – bah, is dat iets vies. En daarna zit ze te wachten want met die keukendeur dicht is het hier veel te warm. Maar eer ze die kan openzetten moeten eerst al die oversjikte korreltjes weg want anders … En geloof me maar, als Mouche daar aan gezabberd heeft, hoef ik die niet meer en Toke trouwens ook niet.

Whiskas uit blik ’s morgens is dan ook compleet de mist in gegaan, want daarmee doet Mouche net hetzelfde en dat is niet zo snel op te kuisen, dus krijgen wij door haar schuld momenteel geen whiskas meer.