Sommige dagen denkt mske: “ik geef er de brui aan”. Ze zegt dat wel maar weet dat ze dat toch niet doet. Op ander momenten zegt ze: “ze zullen eens zien zie” en dan pakt ze de koe bij de horens.

Net toen ze met de volgende stap in haar plan de campagne begaan was en ze op internet naar de nodige telefoonnummers ging zoeken, kwam als een teken des hemels de brief met de uitnodiging voor het sinterklaasfeest met vermelding van een lijst met die nodige telefoonnummers in de brievenbus gedwarreld. Blijkbaar is er in de hemel dan toch nog geen internet. Maar zelfs op de oude manier en zonder de priorzegel was de timing perfect.

mske pikte er een telefoonnummer uit en belde.

Haar timing was niet zo perfect, de man was aan het eten. Niet mskes schuld maar een afspraak die hij had om etenstijd had ervoor gezorgd dat hij op dat vroege uur aan zijn patatten zat. Hij heeft haar dan zelf later teruggebeld.

En het gesprek verliep vlot en vooral positief. En het doet goed om na al die negatieve mensen eens iets positief te horen. Misschien vertelt de man evengoed nonsens als al de anderen maar het deed goed om ze te horen. mske gelooft niet zomaar alles wat er gezegd werd maar de vriendelijkheid en positieve ingesteldheid, dat heeft ze al lang eens willen tegenkomen bij dat soort mensen.