Door omstandigheden buiten haar wil om, waar ze dus niet kan aan doen, heeft mske soms last van humeurwisselingen.

Nu heeft ze ondervonden dat zwemmen een ideale oplossing is voor die humeurwisselingen en dat ze zowel ergernis, als de pest als blues kan verdrinken in het zwembad.

Ze had daarnet echter geen zin in zwemmen want ze had gesiëst en dus waren ze later dan anders en dan liep de timing in de war en … ze pakte haar zwemzak en vertrok.

En de trend van deze morgen zette zich verder want ze had haar badmuts in haar andere tas had laten zitten. Deze tas is eigenlijk haar oude maar dat is er een van de zwemweek en na het verslijten van de nieuwe, heeft mske de oude maar weer in dienst genomen. Dus badmuts huren (ril) en ze moest een pand afgeven maar dat moest iets van waarde zijn zoals haar uurwerk …

Dus de stemming was er (lees dit met een schamper oog) en ze zei tegen Slow: “ik vind dat niet fair dat een ander een schoen mag afgeven en ik niet”. Eerlijkheidshalve dient gezegd dat de dame aan de balie er voor de eerste keer stond sedert Slow en mske gaan zwemmen.

Na vier lengtes foeterde ze nog een keer en ging dan door naar 14. Na twintig lengtes dacht ze van: “nu kan ik er evengoed dertig doen”. Na dertig dacht ze: “even stoppen en dan nog twintig”. En ze was goed bezig en toen kwam den Dolf met zijn gevolg in het bad. Aan den Dolf zal ik mijn volgende berichtje wijden want anders wordt dat veel te ingewikkeld.

En na de veertigste lengte zei mske dat ze er donderdag dan wel 50 ging doen, want den Dolf en zijn gevolg is echt te veel van het goede.