Door dat laat opblijven altijd, slaapt mske ’s morgens wat langer.

Na een serieuze discussie met Mr. Sloddermans over zijn slechte betalingen, wou mske hem er uit want de kerel is zo arrogant dat het de spuigaten uitloopt.

Vrijdag stuurde ze hem de dossiers per mail en de boodschap dat ze de zondag langs kwam voor nieuwe dossiers en de betaling.

En gisteren, wonder boven wonder, lag de betaling er en meer dossiers.

Vanmorgen toen mske opstond, had hij al twee maal gebeld en een mail gestuurd. En mske dacht van: “goh zageman” want hij was weer een dossier kwijt blijkbaar. Maar aangezien hij had gevraagd om even terug te bellen deed ze dat.

Mensen lief, azo slijmen!

Heeft mske de overschrijving gevonden? Jà? Ooooh! Dat is goed! Heeft ze de dossiers gevonden? Aha, dat is ook goed? Maar in het vervolg moet ze een smske sturen of eens bellen als ze gaat want anders zou ze kunnen denken dat hij niet wíl betalen maar hij is vrijdag en zaterdag niet op het buro geweest en nu was hij zondag gelukkig geweest en hij had dan mskes mailke gezien en de factuur gevonden en zodoende kon hij dan toch nog de overschrijving klaar maken!

En slijm en slijm en slijm en slijm!

Allé vooruit, Monsieur de la Petite Dee ligt in de kliniek met een infract aan de nieren! En daardoor heeft hij, Mr. Sloddermans zó veel werk …

En mske dacht: “daarmee dat er dossiers waren van die andere, de goeie”. En ze bedacht dat, aangezien Monsieur de la Petite Dee, geen dossiers meer kan maken, die andere zal moeten inspringen en dus ook … mske!

Laat ons hopen! De ene zijn dood is de andere zijn brood. En mske kan zich daar nu niet slecht over voelen aangezien die ganse reutemeteut idioten er hun hand niet voor omgedraaid heeft om onder mskes duiven te schieten.

Momenteel loopt het slijm al langs de voordeur naar buiten.