Op het moment dat een mens kinderen heeft stopt het onbezorgde leven. En dan mogen ze nog volwassen zijn en op eigen benen staan. Het zijn en blijven je kinderen.

Zoneke belde gisteravond dat zijn ADSL pakket er was en hij moest het een en ander weten. En mske gaf hem Slow, want mske is pas de spiezializme nàdat alles is aangesloten! En Zoneke zei dat hij ging mailen als alles in orde was. Tot nu toe … niks! mske belt Zoneke, geen antwoord. mske belt Zus geen antwoord en het begon zo wat te draaien want je weet nooit … en ze belde Zus op haar gsm en jà! patat! Zus gaat naar de dokter want “het gaat niet”. Die knie is practisch niks meer buiten blauw en die heup betert maar haar hals wordt slechter, het zit al tot halfweg haar rug. En Zus beloofde mske op te bellen na het doktersbezoek. Dat is dus geregeld, Zus doet dat.

En toen dacht mske: “als ik dan toch bezig ben met moeder kloek spelen, bel ik Zoneke ook op zijn gsm. Die was, typisch Zoneke, dus pas vanmorgen zijn pc gaan halen die nog bij mamaBollie stond en die stond nu ergens aan een Doe-het-zelf-zaak waar hij een verlengkabel had gehaald en hij zei: “dat gaat allemaal zo snel niet hoor mama”. Bij Zoneke niet, neen. Slow had in dat geval vannacht al niet kunnen slapen. En Zoneke gaat mailen als het in orde is en hij grinnikte toen mske zei dat, zolang ze geen mail kreeg, de mogelijkheid bestond dat het niet ging.