Heel lang geleden waren ze thuis geabonneerd op “Ohee”. Een soort strip geprint op krantenpapier. En mske verslond die verhaalkes. En de beste haalde ze er stiekem uit en verborg die in haar doos met strips.

Toen ze vele jaren later eens met haar kinderwagen met Zoneke er in bij moe binnenstapte, lagen al de Oheekes op een stapel in de veranda op de grond en ze vroeg: “wat ga je er mee doen?” “Och” zei moe “die liggen daar maar te liggen en dat is net goed om muizen te kweken, Broer en Broerke en boosaardige zus vinden het goed dat ik ze wegdoe met het oud papier”. Aan mske was niets gevraagd.

“Wél, ik niet” zei mske en moe keek wat boosaardig toen ze zei: “vanavond zijn ze weg heeft je vader beloofd”. “Ze zijn eerder weg” zei mske en laadde de stapel onder in het mandje van de kinderwagen en stapte naar huis.

Daar bekeek ze één voor één de oude blaadjes en kreeg het koud als ze bedacht wat er zou gebeurd zijn als ze niet bij moe was binnen gestapt.

Jaren later zei Broer: “ons moe zegt dat jij de Oheekes hebt, ik wil die en die en die en die en die en die en …” en mske onderbrak hem en zei: “voor wat de Oheekes betreft, die zijn er niet meer, moe heeft ze weggedaan toen Zoneke nog in een kinderwagen lag en het blijft al gelijk wie ze heeft weg gehaald, voor jou hadden ze toen geen belang.” En Broer begreep wat ze wou zeggen en heeft nooit nog naar de Oheekes gevraagd.

Er hebben nooit muizen in gezeten en mskes kinderwagen moet een verdomd sterk ding geweest zijn als je nu aan die doos gaat tillen.