En toen Slow haar het gesprek vertelde werd mske ferm boos! En ze zei: “morgen gooi ik al zijn dossiers op zijn buro! Dat hij iemand anders zoekt! En ze klopte met haar hand op haar toetsenbord. Ik denk dat ze dat niet meer zal doen, want ze trok maar een raar gezicht en telde haar vingers.

En net toen ze goed op haar paard zat, ging de telefoon … meneer Sloddermans! En hij legde uit wat er gebeurd was en mske zei kortaf “jà” en dat hij het geregeld had en mske zei kortaf “jà” en dat het nu toch wel in orde moest zijn en mske zei kortaf “jà”. En hij zei: “ja maar Mevrouw S. je moet daarom tegen mij niet boos zijn, want … en mske onderbrak hem door te zeggen: “luister meneer Sloddermans, ik ben op niemand boos, maar als ik maanden aan een stuk zit te werken en mezelf voort te slepen terwijl ik eigenlijk in bed moest liggen en dat de verdienste er nooit op tijd is …” En meneer Sloddermans onderbrak haar en zei dat hij dat wel wist want ze waren beiden zelfstandigen en hij zou ook beter in bed liggen, want nu liep hij sedert dat ongeval met hoofdpijn en Monsieur de la Petite Dee had hem daar niks aan gelegen laten liggen en was naar Marrakech vertrokken op vakantie.

En hij zei: “weet je nog, Mevrouw S. in de beginperiode, waren het enkel U en ik, toen hadden we die problemen niet!” En dat kon mske beamen. De zaak van meneer Sloddermans is altijd groter en groter en groter geworden, hij nam een bediende hij nam een vennoot, hij nam een boekhoudster, er komt iemand om de dossiers in te binden. Ergens in 1997 heeft mske ook overwogen om iemand aan te werven, maar toen ze iemand van de school als stagiaire had zag ze in dat dat niet snor zat en ze wou het op kleine schaal -alleen- blijven doen.

Maar die arme meneer Sloddermans zit vast in een patroon dat hij zelf gecreëerd heeft.

Het ganse telefoontje was gewoon een verkapt excuus. En nu heeft mske hoofdpijn.

Heeft er niemand een vacature voor een schrijver voor scenario’s van slechte B-films?