Laatst toen mske zo aan het foeteren was over domiciliëringen en banken bedacht ze dat het vroeger ook zo was. Toen ging je met je betalingen naar je plaatselijk kantoor en gaf die af. En logischerwijze werden die betalingen dan uitgevoerd.
 
Een nog jonge mske of een nog jonge Ex deden dus braaf telkens de betaling van hun telefoonrekening binnen en kregen gegarandeerd iedere keer een herinnering en dan mocht je opdraven naar de Vismarkt in Leuven en het bewijs laten zien en wonder boven wonder was dat net altijd de dag er voor gestort.
 
Onschuldig en naïef als ze toen nog waren zochten ze daar niets achter tot de dag kwam dat Ex op de Vismarkt stond met zijn betalingsbewijs en zijn rekeninguittreksel waar dat geld al drie weken af was en de Vismarkt nog geen betaling had gekregen. Toen er naar het bankkantoor gebeld werd, werd daar gezegd dat het in orde was.
 
Onschuldig en naïef! Juist! Want wat gebeurde er gedurende al die weken met dat geld? Of had één van de bedienden een klein bijverdiensteke gevonden door alle betaalde sommen efkes op zijn rekening te zetten? Maar toen dacht mske zo slecht nog niet van de mensen, maar haalde wel telkens het geld van de rekening en ging naar de post betalen. Dat kwam iets duurder maar toch minder duur dan die uitstap naar Leuven iedere keer.