Indertijd, toen mske nog halftijds uit werken ging, werkte ze met iemand die al zijn notaatjes tekende met “LP”, wat logisch was, het waren zijn initialen.

De baas, die eigenlijk een omhooggevallen kemel was, hoorde op een moment over bedrijven die reorganiseerden en hij vond dat goed klinken, dus besloot hij zijn firma waar nog geen 50 mensen werkten te reorganiseren en hij trok iemand aan die in de Walen ook al bedrijven gereorganiseerd had.

De man tekende al zijn notaatjes met “CD” wat ook logisch was, want het waren ook zijn initialen.

En ondanks dat LP al een zogenaamde selfmade man was, die uiteindelijk bedankt werd toen de zoon van de baas 18 werd, en zich daar dan ook naar gedroeg, werd CD de man die mskes plezier in werken een gans jaar verstoorde omdat hij constateerde dat mske uit principe maar de helft wou doen van wat de anderen deden, alhoewel ze een heel ander soort werk deed.

Dus besloot de baas, mske de job te geven waar ze onder onmiddellijke controle van CD zat en kreeg de bediende die die eer ervoor te beurt viel, mskes job. En owee, plots was mske ineens een goei en de andere … wel die was nóg slechter dan mske, want die kreeg zelfs die helft niet gedaan en dan moest mske inspringen ook nog.

Ook LP kon geen gratie vinden in de ogen van CD want CD beweerde dat een selfmade men, zich niet kon opwerken van “0” naar het niveau van LP. De firma liep een jaar op drie poten.

Na het vertrek van CD liet de baas trots het dikke rapport zien dat het resultaat was van een jaar pree opstrijken zonder ook maar één effectieve bijdrage te leveren aan de firma. Hij zette het in zijn vitrinekast en nooit of nooit is er ook maar één aanpassing geweest die in het rapport aangeraden werd. Alles bleef bij het oude en bovendien kreeg mske haar oorspronkelijke jobke terug.